احکام روزه از رساله امام خميني (ره)

1725 كسى كه به واسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد، يا براى او مشقت دارد،روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد كه تقريبا ده سير است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.



1726 كسى كه به واسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد قضاى روزهايى را كه نگرفته بجا آورد.



1727 اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمل كند،يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست. ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و احتياط واجب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد روزه هايى را كه نگرفته قضا نمايد.



1728 زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بايد براى هر روز يك مد طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. و بنابر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، ودر هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد.



1729 زنى كه بچه شير مى دهد و شير او كم است، چه مادر بچه يا دايه او باشد، يا بى اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه اى كه شير مى دهد ضرر دارد، روزه براو واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بنابر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد. ولى اگر كسى پيدا شود كه بى اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگر كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.











احکام روزه از رساله آيه الله بهجت





مساءله 285 :

اگر كسى مريض باشد به طورى كه بداند يا گمان كند روزه گرفتن براى او ضرر دارد، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد روزه اش صحيح نيست ، و در صورت خوف ضرر در صورتى كه خوف او عقلايى باشد، مى تواند روزه اش را افطار كند.

مساءله 286 :

كسى كه به علت پيرى نمى تواند روزه بگيرد يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست ، و چنانچه تا رمضان بعد بتواند روزه بگيرد، اقوى وجوب قضا است ، و در صورتى كه نتواند تا رمضان بعد روزه را قضا كند، واجب است براى هر روزه يك مُد طعام - كه تقريباً ده سير است - از گندم يا جو و مانند اينها صدقه دهد و همچنين كسى كه توانايى قضاى روزه را داشته ولى به سبب ندانستن حكم ، قضاى آن را تا رمضان بعد تاءخير انداخته ، بايد علاوه بر قضاى روزه به مقدارى كه گفته شد كفاره دهد.

مساءله 287 :

بر پسر يا دخترى كه تازه بالغ شده اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نيست و كفاره هم ندارد، ولى قضاء دارد.

مساءله 288 :

زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى حملش يا خودش ضرر دارد، واجب است افطار نمايد و براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد و در هر صورت روزه هايى را كه نگرفته ، بعداً قضا نمايد.

مساءله 289 :

زنى كه بچه شير مى دهد و شير او كم است ، چه مادر بچه باشد يا دايه او، چه با اجرت شير بدهد يا بى اجرت ، اگر روزه براى خودش يا بچه اى كه شير مى دهد ضرر دارد، واجب است افطار كند و براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد، و در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته بعد از برطرف شدن عذر، بايد قضا نمايد، و اگر كسى پيدا شود كه بى اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه ، از پدر يا مادر بچه يا از شخص ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، واجب است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.



احكام روزه از رساله آيه الله فاضل لنکراني





مسأله 1795 ـ كسى كه بواسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد يا براى او مشقّت دارد روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوّم بايد براى هر روز يك مد كه تقريباً ده سير است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.

مسأله 1796 ـ كسى كه بواسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد بنابر احتياط مستحب بايد قضاى روزه هائى را كه نگرفته بجا آورد.

مسأله 1797 ـ اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمّل كند يا براى او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نيست ولى در صورت دوّم بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و احتياط واجب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بايد روزه هائى را كه نگرفته قضا نمايد.

مسأله 1798 ـ زنى كه زائيدن او نزديك و روزه براى حملش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست، و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، در اين صورت بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و در هر دو صورت روزه هائى را نگرفته بايد قضا نمايد.

مسأله 1799 ـ زنى كه بچه شير مى دهد و شير او كم است چه مادر بچه يا دايه او باشد يا بى اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه اى كه شير مى خورد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست، و نيز اگر براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و در اين صورت بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و در هر دو صورت روزه هائى را كه نگرفته بايد قضا نمايد، ولى اگر كسى پيدا شود كه بى اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر يا از كس ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، بايد بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.





احکام روزه از رساله آيه الله مکارم شيرازي







مسأله 1450ـ مرد و زن پير كه روزه گرفتن براى آنها مشكل است مى توانند روزه را ترك كنند، ولى بايد براى هر روز يك مد (تقريباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند اينها به فقير دهند و بهتر آن است به جاى گندم و جو نان را انتخاب كنند و در اين صورت احتياط واجب اين است به اندازه اى باشد كه گندم خالص آن مقدار يك مد شود.



مسأله 1451ـ كسانى كه به خاطر پيرى روزه نگرفته اند اگر در فصل مناسبى كه هوا ملايم و روزها كوتاه است بتوانند قضاى آن را به جا آورند احتياط آن است كه آن را قضا كنند.



مسأله 1452ـ روزه بر كسانى كه مبتلا به بيمارى استسقاء هستند، يعنى زياد تشنه مى شوند و توانايى روزه گرفتن را ندارند و يا براى آنها بسيار مشكل است واجب نيست، ولى بايد براى هر روز يك مدّ طعام كه در مسأله قبل به آن اشاره شد كفّاره بدهند و بهتر است كه بيش از مقدار ضرورت آب نياشامند و اگر بعداً بتوانند قضا كنند احتياط واجب قضا كردن است.



مسأله 1453ـ زنان باردارى كه وضع حمل آنها نزديك است و روزه براى حمل آنها ضرر دارد روزه گرفتن بر آنها واجب نيست، ولى كفّاره اى را كه در مسأله قبل گفته شد بايد بدهند، امّا اگر روزه براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست كفّاره هم ندارد، ولى بعداً قضا مى كند.



مسأله 1454ـ زنانى كه بچّه شير مى دهند خواه مادر بچّه باشند يا دايه، اگر روزه گرفتن باعث كمى شير آنها و ناراحتى بچّه شود روزه بر آنها واجب نيست، ولى براى هر روز همان كفّاره (يك مدّ طعام) واجب است، بعداً نيز بايد روزه را قضا كنند، امّا اگر روزه براى خودشان ضرر داشته باشد، نه روزه واجب است و نه كفّاره، ولى بايد









[271]



بعداً روزه هايى را كه نگرفته اند قضا نمايند.



مسأله 1455ـ اگر كسى پيدا شود كه بدون اجرت، بچّه را شير دهد يا شخصى پيدا شود كه اجرت دايه را بى منّت بپردازد، در اين صورت روزه گرفتن واجب است.







احكام روزه از رساله آيه الله تبريزي





1734 - كسى كه به واسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد , يا براى او مشقت دارد , روزه بر او واجب نيست .



ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام - گندم يا جو يا نان و مانند اينها - به فقير بدهد.

1735 - كسى كه به واسطه پيرى روزه نگرفته اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد , احتياط مستحب آن است كه قضاى روزه هايى را كه نگرفته است به جا آورد.

1736 - اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود , و نمى تواند تشنگى را تحمل كند , يا براى او مشقت دارد , روزه بـر او واجب نيست ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد , و احتياط مـستحب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد , و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد , بنابر احتياط مستحب روزه هايى را كه نگرفته قضا نمايد.

1737 - زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى خودش يا حملش ضرر دارد , روزه بر او واجب نيست , و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد , و در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد.

1738 - زنـى كـه بـچه شير مى دهد و شير او كم است چه مادر بچه يا دايه او باشد , يا بى اجرت شير دهد , اگـر روزه بـراى خودش يا بچه اى كه شير مى دهد ضرر دارد , روزه بر او واجب نيست , و بايد براى هر روز يـك مـد طعام به فقير بدهد , و در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد , ولى بنابر احتياط واجـب ايـن حـكـم اخـتصاص به موردى دارد كه شير دادن بچه منحصر به همين راه باشد , و اما اگر راه ديـگـرى بـراى شـير دادن بچه باشد - مثلا اين كه چند زن در شير دادن او شركت كنند - ثبوت اين حكم محل اشكال است .







احكام روزه از رساله آيه الله سيستاني







مـسـالـه 1734 - كـسى كه بواسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد يا براى او مشقت دارد, روزه بر او واجب نيست , ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام - گندم يا جو يا نان و مانند اينها - به فقير بدهد.

مـسـالـه 1735 - كسى كه بواسطه پيرى روزه نگرفته , اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد, لازم نيست روزه را قضا نمايد.

مـسـاله 1736 - اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمل كند يا براى او مشقت دارد, روزه بر او واجب نيست ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام به فـقير بدهد, و احتياط مستحب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد, و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد, بنابر احتياط روزه هائى را كه نگرفته قضا نمايد.

مـسـالـه 1737 - زنى كه زائيدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد, روزه بر او واجب نـيـسـت , و بـايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.

و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد, روزه بـر او واجـب نيست , و بنابر احتياط مستحب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهدو در دو صورت روزه هائى را كه نگرفته بايد قضا نمايد.

مـسـالـه 1738 - زنـى كـه بـچـه شير مى دهد و شير او كم است , چه مادر بچه , يا دايه او باشد, يا بـى اجـرت شير دهد, اگر روزه براى بچه اى كه شير مى دهد ضرر دارد, روزه بر او واجب نيست و بـايـد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد, و نيز اگر براى خودش ضرر دارد, روزه بر اوواجب نـيـسـت , و بـنـابـر احتياط مستحب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد, و در هر دو صورت روزه هـائى را كـه نـگرفته بايد قضا نمايد,ولى اگر كسى پيدا شود كه بى اجرت بچه را شير دهد يا بـراى شـير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد, واجب اسـت كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.

و همچنين است بنابر احتياط اگر مادر بتواند بچه خود را از شير خشك معمولى غذادهد.