احکام روزه از رساله امام خميني (ره)

1739 روزه عيد فطر و قربان حرام است، و نيز روزى را كه انسان نمى داند آخر شعبان است يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مى باشد.



1740 اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، و همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كند، بنابر احتياط واجب بايد خوددارى كند.



1741 روزه مستحبى اولاد اگر اسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود، جايز نيست، بلكه اگر اسباب اذيت آنان نشود، ولى او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كنند، احتياط واجب آن است كه روزه نگيرد.



1742 اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر او را نهى كند، بايد افطار كند.



1743 كسى كه مى داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه دكتر بگويد ضرر دارد،بايد روزه بگيرد. و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد، اگرچه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد، و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست، مگر آن كه به قصد قربت بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.



1744 اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد،و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، مگر آن كه به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.



1745 كسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آن را بجا آورد.



1746 غير از روزه هايى كه گفته شد، روزه هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل گفته شده است.



1747 روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان،مكروه است.







احکام روزه از رساله آيه الله بهجت



روزه عيد فطر و قربان حرام است





احكام روزه از رساله آيه الله فاضل لنکراني







مسأله 1809 ـ روزه روز عيد فطر و قربان حرام است، و نيز روزى را كه انسان نمى داند آخر شعبان است يا اوّل رمضان اگر به نيّت اول رمضان روزه بگيرد حرام مى باشد.

مسأله 1810 ـ اگر زن با گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، جايز نيست روزه بگيرد، بلكه اگر حق شوهر هم از بين نرود، ولى شوهر او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كند بنابر احتياط واجب بايد خود دارى كند.

مسأله 1811 ـ روزه مستحبى اولاد اگر اسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود جايز نيست، بلكه اگر اسباب اذيت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كنند، احتياط واجب آن است كه روزه نگيرد.

مسأله 1812 ـ اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر او را نهى كند بايد افطار نمايد.

مسأله 1813 ـ كسى كه ميداند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه پزشك بگويد ضرر دارد بايد روزه بگيرد، و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد، اگر چه پزشك بگويد ضرر ندارد بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، مگر آنكه بقصد قربت بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

مسأله 1814 ـ اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، مگر آنكه بقصد قربت بگيرد، و بعد معلوم شود ضرر



[290]

نداشته است.

مسأله 1815 ـ كسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد كه روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آنرا بجا آورد.

مسأله 1816 ـ غير از روزه هائى كه گفته شد روزه هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصّل فقهى گفته شده است.

مسأله 1817 ـ روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است، ولى مستحب است در روز عاشورا انسان، بدون قصد روزه تا عصر از خوردن و آشاميدن خوددارى كند.





احکام روزه از رساله آيه الله مکارم شيرازي









مسأله 1462ـ دو روز از سال روزه اش حرام است: عيد فطر (اوّل ماه شوّال) و عيد قربان (دهم ماه ذى الحجّه).



مسأله 1463ـ روزه گرفتن زن (روزه مستحبّى) در صورتى كه حقّ شوهرش از بين برود بدون اجازه او جايز نيست، و اگر حقّ او از بين نرود نيز، بنابر احتياط واجب بايد با اجازه شوهر باشد، همچنين روزه مستحبّى اولاد اگر اسباب اذيّت پدر و مادر شود جايز نيست، ولى اجازه گرفتن از آنها لازم نمى باشد.









[273]



مسأله 1464ـ كسى كه مى داند روزه براى او ضرر دارد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، همچنين اگر يقين ندارد امّا احتمال قابل توجّهى مى دهد كه روزه براى او ضرر دارد، خواه اين احتمال از تجربه شخصى حاصل شده باشد يا از گفته طبيب.



مسأله 1465ـ اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد امّا او با تجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر، مى تواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور بالا عمل نمايد.



مسأله 1466ـ هرگاه عقيده اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط آن است كه قضاى آن را به جا آورد.



مسأله 1467ـ روزى كه انسان شك دارد كه آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، اگر مى خواهد روزه بگيرد بايد به قصد آخر شعبان باشد و اگر به نيّت اوّل ماه رمضان روزه بگيرد حرام و باطل است.



مسأله 1468ـ غير از روزه هايى كه گفته شد روزه هاى حرام ديگرى نيز هست كه در كتابهاى مفصّل گفته شده است.







روزه هاى مكروه



مسأله 1469ـ روزه روز عاشورا مكروه است، همچنين روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان و روزه ميهمان بدون اجازه ميزبان نيز كراهت دارد.





احكام روزه از رساله آيه الله تبريزي





1748 - روزه عيد فطر و قربان حرام است .



و نـيـز روزى را كـه انسان نمى داند آخر شعبان است يا اول رمضان , اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد , حرام مى باشد.

1749 - اگـر زن بـه واسـطـه گـرفـتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود , روزه او حرام است , و احتياط واجب آن است , اگر حق شوهر هم از بين نرود , بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.

1750 - روزه مستحبى اولاد , اگر اسباب اذيت - ناشى از شفقت - پدر و مادر شود حرام است .

1751 - اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد , و در بين روز پدر او را نهى كند , چنانچه مخالفت او موجب اذيتش , كه ناشى از شفقت او است , باشد بايد افطار نمايد.

1752 - كـسـى كـه مى داند روزه براى او ضرر معتنابهى ندارد , اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد , بايد روزه بـگـيـرد و كـسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد , اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد , بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد , در صورتيكه واقعا ضرر داشته باشد يا اين كه قصد قربت از او محقق نشود , روزه اش صحيح نيست .

1753 - اگـر انـسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر معتنابهى دارد و از آن احتمال , ترس براى او پيدا شـود , چـنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد , نبايد روزه بگيرد , و اگر روزه بگيرد در صورتى كه در مسئله پيش گذشت روزه اش صحيح نيست .

1754 - كسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد.

اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر معتنابهى داشته بنابر احتياط بايد قضاى آن را بجا آورد.

1755 - غير از روزه هايى كه گفته شد.

روزه هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل گفته شده است .

1756 - روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است .







احكام روزه از رساله آيه الله سيستاني







مساله 1748 - روزه عيد فطر و قربان , صحيح نيست .

و نيز روزى را كه انسان نمى داند آخر شعبان است يا اول رمضان , اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد صحيح نيست .

مـساله 1749 - اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود, روزه او باطل است ,واحتياط واجب آن است كه اگر حق شوهر هم از بين نرود,بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.

مساله 1750 - روزه مستحبى اولاد, اگر اسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود حرام است .

مـسـاله 1751 - اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد, و در بين روز پدر او را نهى كند, چنانچه مخالفت او موجب اذيتش باشد بايدافطار نمايد.

مساله 1752 - كسى كه مى داند روزه براى او ضرر ندارد, اگرچه دكتر بگويد ضرر دارد, بايد روزه بـگيرد, و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد, اگرچه دكتر بگويد ضرر ندارد, بـايـد روزه نـگيرد, و اگر روزه بگيرد صحيح نيست , و اگر شك كند روزه براى اوضرر دارد يا نه دكتر حاذق موثق بگويد ضرر دارد يا ندارد لازم است از قول او تبعيت كند.

مـساله 1753 - اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد, و از آن احتمال , ترس براى او پيدا شود,چنانچه احتمال او در نظر مردم بجاباشد,نبايد روزه بگيرد,واگر روزه بگيرد صحيح نيست .

مساله 1754 - كسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد, اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته ,بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را بجا آورد.

مـسـاله 1755 - غير از روزه هائى كه گفته شد, روزه هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل گفته شده است .

مـسـاله 1756 - روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است .