شَهْرُ رَمَضانَ الذَّي اُنْزِلَ فيهِ القُرآنُ هُديً لِلنَاسِ وَ بَيَّناتٍ مِنَ الْهُدي وَالفُرقانِ.

ماه رمضان ماهي است كه قرآن در آن نازل شده است كه مايه هدايت مردم و دلايل روشني از هدايت و فرق گذارنده ما بين حق و باطل است.

(بقره –185)





اِنّا اَنزلَناهُ في لَيْلَهُ الْقدر.

ما قرآن را در شب قدر نازل كرديم.

(سوره قدر آيه 1)





حم وَالْكِتابِ المُبينِ، اِنّا اَنْزَلناهُ في لَيْلَهٍ مُبارَكَه،‌ اِنّا كُنّا مُنْذِرينَ.

حم (قسم به حميد و مجيد دو نام مقدس الهي) قسم به قرآن حكمت و بيان، ما قرآن را در شب مبارك (قدر) فرستاديم تا خلق را از عذاب قيامت آگاه كرده و بترسانيم.

(دخان 3-1)





مَنْ قَرَءَ في شَهْرِ رَمضَانَ آيَهً مِنْ كتابِ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ كانَ كَمَنْ خَتَمَ الْقُرآنَ في غَيْره مِنَ الشُّهُورِ.

هركس در ماه رمضان آيه اي از قرآن تلاوت كند مانند كسي است كه در ماههاي ديگر، قرآن را ختم كرده است.

رسول اكرم (ص)

ل



ِكُلِّ شَئ رَبيعٌ ورَبيعُ القُرآنِ شَهْرُ رَمَضانَ.

هر چيزي بهاري دارد وبهار قرآن ماه رمضان است.

امام باقر (ع)





قال علي (ع)

اَلله اَلله فِي الْقُرآنِ، لا يَسبِقُكُمْ بالْعَمَلِ به غَيْرُكُم.

خدا را،‌ خدا را به ياد شما مي آورم دربارة‌ قرآن مبادا ديگران در عمل به آن از شما (مؤمنين) سبقت گيرند.

نهج البلاغه – نامه شماره 47





قرآن قرآن

بر خلق جهان رحمت رحمان قرآن در وسعت كهكشان تاريك جهان

تبيان و سراج و هادي گمراهان

فرمان و بيان و منطق و جوهر جان

قانون شفا و معجز ختم رسل

سرچشمه نور خرد و دانش دل

اي گشته اسير چنگ بيماري جهل

خواهي كه خدا سخن بگويد باتو

دوشينه زدل سئوال كردم حق چيست

گر تشنه لب زمزم فيض احدي





روشنگر چشم جان انسان قرآن

خورشيد جهانگير درخشان قرآن

كشتي نجات اهل ايمان قرآن

ميزان و دليل و عدل و برهان قرآن

مفتاح در روضه رضوان قرآن

معراج كمال و عشق و عرفان قرآن

بازآكه بود نسخه درمان قرآن

پيوسته چو مرغ عشق برخوان قرآن

دل نعره بر آورد كه قرآن قرآن

بازآكه بود قُلزم جوشان قرآن

«احد ده بزرگي»