در كتاب صحايف الاعمال مسطور است كه شخصى مريض شده بود به بيمارى سختى ، چنان كه از حيات وى قطع اميد شده بود. امام جعفر صادق عليه السلام به عيادت آن مرد رفت . مادر او را ديد كه در كنار فراش او نشسته و گريه و زارى و جزع مى كند. آن حضرت فرمود: اى مادر! وضو بساز و دو ركعت نماز بخوان و در سجده بگو:

(اللهم انت وهبته لى و لم يك شيئا فهبه لى هبه جديده )



چون آن زن نماز را خواند، مرض آن پسر به صحت پيوست به نوعى كه طعامى در آن روز طبخ شده بود آن پسر با مادر خود از آن طعام ميل كرد.