بسم الله الرحمن الرحيم

بدون شك سخنرانى و منبر رفتن ، يكى از بهترين راه هاى تبليغ احكام دين مبين اسلام و از خصيصه ها و امتيازات شيعه است .

نويسنده مفتخر است كه از اولين سالهاى طلبگى تا كنون ضمن درس و بحث و تدريس و تدرس ، اهل منبر نيز بوده و افتخار روضه خوانى امام حسين عليه السلام را دارد؛

از اين روى بحمدالله از ماه رمضان سال 1404 ق تاكنون بعد از نماز ظهرين ، در مسجد امام حسن عسكرى عليه السلام قم حدود يك ساعت منبر مى رود و اكثرا مطالب را فهرست گونه نوشته است .

در سال 1410 ق كه روز اول برابر با هشتم فروردين 1369 ش بود، موضوع سخن خطبه شريفه شعبانيه رسول اكرم صلى الله عليه و آله بود، فكر كردم اگر مطالب را پاكنويس كنم شايد براى خود و ديگران سودمند باشد.

- در نقل احاديث اكثرا نص و متن روايت را آوردم ، تا مبلغين بزرگوار آن را بررسى و اگر احيانا در ترجمه دچار اشتباه شده ام متوجه باشند. ضمنا از حلاوت شيرينى كلام معصومين عليهم السلام بيش ترى برده باشيم كه امام باقر عليه السلام به فضيل بن يسار فرمود: يا فضيل ان حديثنا يحيى (1) القلوب .

- مدرك روايات را اكثرا از بحارالانوار نوشتم و به دليل رعايت اختصار فقط راوى از معصوم را نوشتم و همچنين خطبه هاى آغازين و دعاهاى پايان منبر را نوشتم .

- در نوشتار سعى شده است ساده و روان باشد همان گونه كه در گفتار نيز سعى ام بر اين بود و مبلغين تازه كار هم بتوانند از آنها بهره ببرند.

- به دليل آن كه روايات زيادى نقل كرده ام ، دو اجازه روايتى از اجازاتم را كه به آنها مفتخرم مى آورم : اولى از مرحوم علامه حاج شيخ آقا بزرگ تهرانى قدس سره صاحب الذريعه و دومى از استاد معظم مرحوم حضرت آيت الله العظمى مروج قدس سره مؤ لف منتهى الدرايه است .

در پايان لازم مى دانم از كسانى كه مرا در انتشار اين اثر يارى كردند، سپاس گزارى و قدردانى نمايم اللهم اجعله خالصا لوجهك الكريم .

سيد محمد على جزايرى (آل غفور)

تابستان 1381 ش