بازگشت

ثابت شدن اول ماه


اول ماه رمضان و ماه شوّال و تمامى ماهها با يكى از اين راهها ثابت مى شود:



1 ـ انسان خودش ماه را ببيند، هرچند كه ديگرى آنرا نديده باشد.



2 ـ در ميان مردم شهرت پيدا شود كه ماه ديده شده است.



بدين ترتيب كه دسته اى از مردم بگويند: ماه را ديده ايم، و بدانيم كه اينها دروغ نمى گويند.



3 ـ از ماه شعبان سى روز تمام گذشته باشد.



4 ـ دو مرد عادل گواهى بدهند كه ماه را ديده اند.



5 ـ حاكم شرعى كه مجتهد و عادل و داراى شرائط تقليد است حكم كند كه اوّل ماه است.



گفتار منجّمين اعتبار شرعى ندارد.



بلند و كوتاه بودن ماه اعتبار ندارد.



چگونگى هلال ماه از نظر بزرگى و كوچكى حجم و باريك و ضخيم بودن آن اعتبار ندارد.



و نيز به سرعت پنهان شدن يا دير پنهان شدن هم اعتبار ندارد.



و نيز ظاهر شدن ماه پيش از غروب يا بعد از غروب در شب نيمه ماه رمضان و نشانه هاى ديگرى مانند آن براى ثابت شدن اوّل ماه اعتبار ندارد.



به اعتبار دورى افقها ممكن است اوّل ماه در ممالك و شهرهائى مختلف باشد، بنا بر اين، امكان دارد هلال ماه رمضان پيش از عراق (و ايران) در حجاز ديده شود، يا اينكه در عراق پيش از ايران ديده شود، روى اين حساب هر افقى داراى حكمى مخصوص به خود است.