چند مطلب مربوط به مفطرات است:



1 ـ در اينكه خوردن و آشاميدن روزه را باطل مى كند، فرقى در كم و زياد آن نيست، چه يك دانه گندم بخورد، يا يك قطره آب بنوشد، يا خود را سير كند.



2 ـ اگر با اختيار و عمدا ريزه هاى غذا را كه لابلاى دندانها بخورد، يا خود را سير كند.



3 ـ اگر با اختيار و عمدا ريزه هاى غذا را كه لابلاى دندانهايش بوده است، بخورد، روزه اش باطل مى شود.



4 ـ فرو بردن آب دهان هرچند كه زياد هم باشد، روزه را باطل نمى كند.



5 ـ روزه دار بايد از فروبردن اخلاط سينه احتياط كند.



6 ـ براى روزه دار مضمضه و استنشاق يعنى: (گرداندن آب در دهان و بينى) اشكال ندارد، البتّه بايد كاملا مواظب باشد كه آب از گلويش پائين نرود.



7 ـ تزريق آمپولهائى كه جنبه غذائى ندارند، و داخل رگ زده نمى شود اشكالى ندارد.(البتّه اين مسئله اختلافى است.)



8 ـ نزديكى كردن ـ با دخول ـ موجب باطل شدن روزه هردو طرف: فاعل و مفعول مى شود ـ هرچند مفعول هم مذكّر باشد ـ چه منى خارج شده باشد يا نه.



9 ـ براى شخص روزه دار شوخى كردن و بوسه و لمس همسرش كراهت دارد.



10 ـ شيطانى شدن در حال خواب، در روزه ماه مبارك رمضان روزه را باطل نمى كند، پس از خواب ديدن بول كرده غسل مى نمايد.



11 ـ براى كسى كه در شب ماه رمضان جنب شده است، اگر بداند كه طبق عادت پيش از اذان صبح براى غسل بيدار نخواهد شد، خوابيدن جائز نمى باشد.



12 ـ در شب ماه رمضان اگر انسان وقت غسل كردن نداشته باشد نمى تواند خود را جنب كند.



13 ـ اگر انسان شب در خواب شيطانى شد، يا در بيدارى با همسرش نزديكى كرد و دسترسى به غسل كردن نداشت، مى تواند به جاى غسل تيمّم كند، و روزه اش صحيح است.



14 ـ دود سيگار و ساير انواع دخانيات در حكم گرد و غبار غليظ است، و فرو بردن هر دودى از گلو سبب باطل شدن روزه است.



15 ـ هرگاه از روى ناچارى قى كرد، بايستى باقيمانده آن را كه وارد فضاى دهان شده است بيرون بريزد.



16 ـ اگر انسان فراموش كرد كه روزه است و مقدارى غذا خورد، يا چيزى نوشيد روزه اش باطل نمى شود، ولى هر وقت كه يادش افتاد بايد باقيمانده غذا و چيزهائى كه در دهانش هست بيرون بريزد.



17 ـ اگر در ماه رمضان عمدا روزه خود را باطل كرد، گرچه روزه اش باطل شده است، ولى بر او واجب است تا مغرب از انجام كارهائى كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد.