1 ـ در روزه نيّت يكى از واجبات است.



2 ـ قبل از طلوع صبح ماه مبارك رمضان، انسان بايد نيّت كند كه: (فردا روزه مى گيرم قربة الى الله).



3 ـ اگر شب ندانست كه فردا جزء ماه رمضان است، ولى پيش از ظهر برايش معلوم شد كه امروز جزء ماه رمضان است، همان وقت نيّت روزه مى كند.



4 ـ در روزه مستحبّى وقت نيّت تا قبل از غروب امتداد دارد، ولى به شرط آنكه تا آن وقت كه نيّت مى كند كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده باشد.



5 ـ اگر ندانست كه فردا آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، نيّت آخر شعبان مى كند، يا نيّت روزه ديگرى را مى نمايد، هرگاه بعدا معلوم شد كه آن روز اوّل ماه رمضان بوده است، همان روزه اى كه گرفته است كفايت مى كند، و نيازى به گرفتن قضا نيست.



6 ـ در روز ماه مبارك رمضان نبايد قصد بجا آوردن كارهائى كه روزه را باطل مى كند بنمايد، و اگر قصد كرد روزه اش باطل مى شود، هرچند كه آن عمل را انجام نداده باشد، ولى بر او واجب است تا غروب كارى كه روزه را باطل مى كند انجام ندهد.