1 ـ براى اطفالى كه بالغ نشده اند قضاى روزه هائى را كه خورده اند واجب نيست.



2 ـ براى ديوانگان، و كسانى كه بيهوش شده اند، و كافران اصلى، روزهائى كه در دوران ديوانگى، بيهوشى، كفر، از آنان فوت شده است قضاء ندارد.



3 ـ براى اين افراد قضاى روزه واجب است:



الف ـ كسى كه به علّت مستى روزه نگرفته، چه نوشابه مست كننده را به حرام نوشيده باشد، يا به منظور معالجه.



ب ـ زنى كه حيض يا نفاس داشته است.



ج ـ كسى كه مسافر بوده است.



د ـ زن بچّه شيرده كه روزه براى خودش يا بچّه اش زيان داشته، و زن آبستنى كه زايمانش نزديك بوده است.



هـ ـ بيماران.



و ـ كسى كه عمدا و بدون عذرى روزه خود را باطل كرده است.



ز ـ مرتد، نسبت به روزهائى كه در زمان ارتداد نگرفته است.



4 ـ اين افراد كه قضاى روزه ماه رمضان بر آنان شده است اگر تا ماه رمضان آينده قضاى روزه را نگيرند، قضاى روزه همچنان بر آنان واجب است، علاوه بر آن به جاى هر روزى ده سير گندم بايد فديه بدهند.