و ديدگاه جمهورى اسلامى ايران درباره انرژى هسته اى(1)



مطلب آخرى كه عرض مى كنم، مساله هسته اى است. قبل از آن كه من دو سه جمله درباره مساله هسته اى توضيح بدهم، خدعه تبليغاتى غربى ها، بخصوص امريكايى ها را درست تبيين كنم. در واقع دو خدعه تبليغاتى داشتند، كه اولين خدعه آنها اين بوده كه در تبليغاتشان وقتى مى خواهند راجع به مساله هسته اى اظهارنظر كنند، مى گويند ما با سلاح هسته اى در ايران مخالفيم و سلاح هسته اى يك خطر بزرگ است. كأنه ايران دنبال سلاح هسته اى است و اين حضرات هم با سلاح هسته اى مخالفند! اول آمريكايى ها اين را گفتند و انسان متأسفانه مى بيند كه بعضى از اروپايى ها هم همين حرف را تكرار مى كنند. اين يك خدعه است، خودشان هم مى دانند كه خدعه است. اين حرف براى فريب دادن افكار عمومى خودشان است. اصلا بحث سلاح هسته اى در ايران نيست. مسؤولان ما گفته اند، آحاد ملت ما هم همه قبول كرده اند؛ دولتها گفته اند، بنده هم مكرر گفته ام كه ما دنبال سلاح هسته اى نيستيم. اورانيومى كه در ايران و در اين چرخه ى سوخت غنى مى شود، بين 3 تا 4 درصد غنى خواهد شد. براى بمب اتمى و سلاح هسته اى نود و چند درصد بايد غنى سازى شود؛ فاصله اينقدر است. ما مى خواهيم اورانيومى را كه مال خود ماست، معدن خود ماست، با تجهيزاتى كه متعلق به خود ماست، از كسى آن را وام نگرفته ايم، رهين منت كسى نيستيم و بچه ها و جوانهاى خودمان آن را به كار انداخته اند، در اين تشكيلات، غنى سازى 3 تا 4 درصد بكنيم تا بتوانيم سوخت نيروگاه هسته اى بوشهر را كه فعلا يكى نيمه تمامش را داريم برسانيم. اصلا بحث سر سوخت آن است. ما مى خواهيم سوخت نيروگاه هسته اى مان را خودمان توليد كنيم. آنها مى گويند خودتان توليد نكنيد. برايتان نيروگاه بسازند ، اما بياييد سوختش را از ما بخريد! يعنى چه؟ يعنى وابسته بمانيد. ملت ايران بايد به قدرتهاى توليد كننده ى سوخت هسته اى وابسته بماند تا اگر آنها يك وقت خواستند سوخت ندهند، شرطى بگذارند و دولت و ملت ايران ناچار باشند دستشان را بالا ببرند و بگويند چاره اى نداريم؛ سوخت ما كه برق و امكانات ما وابسته به آن است بايد از آن طرف بيايد؛ والا نيروگاه ما خواهد خوابيد. ملت ايران بايد وابسته بماند؛ آنها اين را مى خواهند.

براى ما مساله ى هسته اى، مساله علمى و اقتصادى است. در مساله هسته اى، راهى را كه تا الان آمده ايم و بحمداللَّه به طور كامل هم موفق بوده ايم، اگر بتوانيم در آن پيش برويم و به آخر برسانيم، اين يك پيشرفت علمى براى كشور است. جوانان ايرانى در اين ميدان، مهارت و استعداد و توانايى علمى خودشان را ثابت كرده اند؛ اين از لحاظ علمى خيلى براى ما باارزش است. از لحاظ اقتصادى هم مقرون به صرفه است. آنها مى گويند شما از همين نفت و سوختهاى فسيلى يعنى منابع تجديدناپذير و تمام شدنى استفاده كنيد. اين مثل اين است كه شما بخواهيد در باغچه ى خودتان سبزى بكاريد يا ميوه توليد كنيد و بفروشيد و زندگيتان را از آن اداره كنيد؛ كسى بگويد نه آقا، شما برو اشيايى كه در خانه ات هست، آن يادگارهاى قديمى، آن نگين تاريخى، آن فرش زير پايت را بفروش و بخور.

ما مى خواهيم منابع تجديدناپذيرمان براى نسلهاى ديگر بماند. اين طور نباشد كه بيست سال ديگر، بيست وپنج سال ديگر، اين كشور نفت نداشته باشد؛ مجبور باشيم نفت خود را از آمريكا يا از عوامل آمريكا بخريم. ما مى خواهيم جايگزين نفت داشته باشيم و آن، انرژى هسته اى است. آنها مى گويند نه، نداشته باشيد؛ همان نفتتان را مصرف كنيد تا تمام شود. اگر مى خواهيد نيروگاه هسته اى هم داشته باشيد، سوختش را بايد از ما بخريد. اين حرف زورى است كه امروز بخشى از دنياى غرب دارد با ما در ميان مى گذارد. مجرم اين قضيه هم باز در درجه اول آمريكاست.

ما تا اين لحظه هيچ تعهد بين المللى و هيچ تفاهمنامه و موافقت نامه دوجانبه يا چندجانبه را نقض نكرده ايم. ما خيلى آرام، منطقى و با مدارا پيش رفته ايم. اما از اول گفته ايم، الان هم تكرار مى كنيم كه تحميل، زورگويى و باج گيرى را ملت ايران از هيچ كس قبول نمى كند. سياست ما مذاكره و تفاهم و تقويت اعتماد است؛ اما اعتماد بايد از دو طرف تقويت شود. اين دو سه كشور اروپايى ميگويند شما اعتماد سازى كنيد يعنى كارى كنيد كه ما به شما اعتماد پيدا كنيم بنده هم به آنها مى گويم شما هم كارى كنيد كه ما به شما اعتماد پيدا كنيم. دليلى ندارد كه ايران به شما اعتماد داشته باشد؛ وقتى شما كارى مى كنيد كه موجب بى اعتمادى است. اگر اين طرف اعتمادسازى لازم است، آن طرف هم اعتمادسازى لازم است.

اروپايى ها نبايد با لحن طلبكار حرف بزنند. امروز قرن نوزدهم نيست. ملت ايران ملتى نيست كه يك روز اگر رژيم دست نشانده ى انگليس و امريكا در اينجا سر كار بود، هر چه مى گفتند، ناچار بود بپذيرد؛ نه، امروز نظام جمهورى اسلامى متكى به هفتاد ميليون جمعيت است. امروز ملت ايران و دولت ايران و مسؤولان ايرانى در خودشان مثل كوه احساس استوارى و قدرت مى كنند. ما از هيچ كس نمى ترسيم. ما قدرت و توانايى لازم را براى دفاع از حقوق خودمان هميشه داشته ايم و از اين حقوق كوتاه نمى آييم. كسى حق ندارد حق ملت را در اين جا مورد معامله قرار دهد. مسأله ى هسته اى هم خوشبختانه در كشور ما يك مساله جناحى و گروهى نيست؛ يك مساله ملى و همگانى است و همه به اين موضوع اعتقاد دارند. اروپايى ها قدرى بيشتر روى ابعاد مساله فكر كنند؛ بيشتر تعمق و تامل كنند و تحت تاثير آمريكا و صهيونيست ها قرار نگيرند. اروپا توصيه ما را بشنود و بداند كه آمريكا و صهيونيست ها نه خير آنها را مى خواهند، نه خير ما را. آمريكا انحصارطلب است؛ همه دنيا را تحت قدرت و دنباله رو خودش مى خواهد. اروپايى ها در مقابل او نبايد تسليم شوند. ما در فكر يك كار علمى، يك كار اقتصادى و يك كار مطابق مصالح ملى هستيم؛ ملت ما اين را مى خواهند؛ ما هم ايستاده ايم.

خدعه تبليغاتى دوم اين است كه در اظهارات اروپايى ها و روزنامه هايشان آمده بود كه عليه ايران اجماع جهانى شده است. نه آقا! هيچ اجماع جهانى نيست. در خود اروپا هم دولتهايى كه مخالف اين روش زورگويى و باج گيرى هستند، وجود دارند. اجماع جهانى در دنيا عليه تسليحات اتمى است كه امروز مركزش آمريكا و بعضى كشورهاى اروپايى است و خطرناك ترين اش رژيم صهيونيستى است؛ والا همه ى كشورهايى كه آرزو دارند چنين فناورى مستقلى را داشته باشند، طرفدار و پشتيبان ما هستند؛ ملتها و دولتهايشان هم پشتيبان ما هستند. كدام اجماع جهانى! نخير، هيچ اجماع جهانى نيست. اگر اجماع جهانى هم بود، ملت از حق خودش نمى گذشت؛ اما چنين چيزى وجود خارجى ندارد. و بدانند كه ان شاءاللَّه در آينده نه چندان دورى، ملت و جوانان ما نيروگاه هسته اى را هم خودشان خواهند ساخت.

حرف اروپائى ها مبنى بر اينكه ايران بايد از تلاش علمى براى توليد سوخت هسته اى دست بردارد، يك حرف زور است.

توصيه ما به اروپايى ها اين است كه قدرى تأمّل نمايند و تحت تأثير آمريكا و صهيونيست ها قرار نگيرند زيرا آمريكايى ها و صهيونيست ها نه به دنبال منافع اروپايى ها و نه به دنبال منافع ملت ايران هستند

تبليغات رسانه اى غربى در مورد اجماع جهانى بر ضد ايران، يك خدعه و فريب تبليغاتى است.