1. مستحب است كه روزه دار، نماز مغرب و عشاء را پيش از افطار كردن بخواند. ولى اگر كسى منتظر اوست يا ميل زيادى به غذا دارد كه نمى تواند با حضور قلب ، نماز بخواند، بهتر است اول افطار كند ولى به قدرى كه ممكن است نماز را در وقت فضصيلت آن به جا آورد.(647)

2. براى مسافرى كه در سفر، كارى را كه روزه را باطل مى كند انجام داده باشد و پيش از ظهر به وطنش يا به جايى كه مى خواهد ده روز بماند برسد، مستحب است كه اگر چه روزه نيست از كارى كه روزه را باطل مى كند، خوددارى نمايد.

3. همچنين براى مسافرى كه بعد از ظهر به وطنش يا به جايى كه مى خواهد ده روز در آنجا بماند برسد، مستحب است كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام ندهد.

4. همچنين براى مريضى كه پيش از ظهر خوب شود و كارى كه روزه را باطل مى كند، انجام داده باشد، مستحب است از كارى كه روزه را باطل مى كند، خوددارى نمايد.

5. همچنين براى مريضى كه بعد از ظهر خوب شده است ، مستحب است از كارى كه روزه را باطل مى كند، خوددارى كند. اين عمل مستحبى ، براى زنى هم كه در بين روز از خون حيض يا نفاس پاك شود، صدق مى كند. كافرى هم كه در روز ماه رمضان ، مسلمان شود، مستحب است اين عمل را انجام دهد.(648)

6. اگر به علت بيمارى و يا حيض و نفاس روزه رمضان امسال از مكلف فوت شود و قبل از آن كه آن را قضاء كند، از دنيا برود مستحب است برايش نايبى را استيجار كنند.(649)

7. در روزه مستحبى اگر برادر مؤ من شخص مكلف ، او را به غذا دعوت كرد، مستحب است دعوت او را قبول كند و در بين روز افطار كند.

8. مستحب است كه انسان براى روزهاى مستحبى سفارش شده ، اگر نتوانست آنها را به جا بياورد قضا كند و اگر اصلا نتوانست روزه بگيرد براى هر روز، يك مد طعام يا 6/12 نخود نقره به فقير بدهد.

روزه هاى مستحبى

روزه تمام روزهاى سال ، غير از روزهاى حرام و مكروه (كه ان شاء اللّه خواهد آمد) مستحب است ؛ ولى براى بعضى از روزها بيشتر سفارش شده است . از آن جمله است :

1. پنج شنبه اول و پنج شنبه آخر هر ماه و چهارشنبه اولى كه بعد از روز دهم ماه است .

2. سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه (ايام البيض ).

3. تمام ماه رجب و شعبان و بعضى از اين دو ماه اگر چه يك روز باشد.

4. روز عيد نوروز.

5. روز بيست و پنجم (دحوالارض ) و بيست و نهم ذى القعده .

6. روز اول تا روز نهم ذى حجه (روز عرفه ).

7. عيد سعيد فطر (18 ذى حجة ).

8. روز اول و سوم محرم .

9. ميلاد مسعود پيغمبر اكرم صل الله عليه و آله (17 ربيع الاول ). (650)

10. روز مبعث حضرت رسول اكرم صل الله عليه و آله (27 رجب ). (651)

11. روز بيست و چهارم ذى حجة (روز مباهله ). (652)

12. روزه هر پنج شنبه و جمعه . (653)

مكروهات مربوط به روزه

1. دوا ريختن به چشم .

2. سرمه كشيدن در صورتى كه مزه يا بوى آن به حلق برسد.

3. انجام دادن هر كارى كه باعث ضعف شود؛ مثل خون گرفتن و حمام رفتن .

4. انفيه كشيدن اگر نداند كه به حلق مى رسد، مكروه مى باشد ولى اگر بداند به حلق مى رسد، جايز نيست .

5. بو كردن گياههاى معطر.

6. نشستن زن در آب .

7. استعمال شياف .

8. تر كردن لباسى كه در بدن است .

9. كشيدن دندان و هر كارى كه به واسطه آن از دهان ، خون بيايد.

10. مسواك كردن با چوب تر.

11. مكروه است كه انسان بدون قصد بيرون آمدن منى ، زن خود را ببوسد يا كارى كند كه شهوت خود را به حركت در آورد.(654)

12. سخن بيهوده گفتن ، يعنى كلامى كه فايده دينى براى او ندارد مكروه است همچنين گوش دادن به چنين كلامى كراهت دارد.(655)

13. مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن كاملا خود را سير كند.(656)

14. سفرى كه به خاطر فرار از روزه باشد، مكروه است . (657)

روزه هاى مكروه

روزه عيد فطر و قربان حرام مى باشد. همچنين روزه گرفتن در روزهايى كه در زير آمده است ، مكروه مى باشند:

1. روزه روز عاشورا، مكروه است .

2. روزه روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان ، مكروه است .

3. روزه روز عرفه در صورتى كه باعث ضعف او شود و نتواند دعاهاى روز عرفه را بخواند، مكروه است . (658)

4. روزه گرفتن استحبابى ميهمان ، بدون اجازه ميزبان كراهت دارد.(659)

5. روزه گرفتن مستحبى فرزند، بدون اذن پدر مكروه مى باشد.(660)

6. روزه گرفتن با وجود نهى مادر، مكروه مى باشد.(661)

7. روزه گرفتن استحبابى زن بدون اذن شوهر همچنين روزه گرفتن بنده و كنيز بدون اذن مولى مكروه مى باشد.(662)