1. پيامبر صل الله عليه و آله فرمودند: يكى از شيوه هاى گرامى داشتن برادر مؤ من آن است كه تحفه او را قبول كند و حاضر است تا برايش ‍ بياورد

به عنوان تحفه براى او مهيا سازد.

2. امام صادق عليه السلام فرمودند: وقتى برادر مؤ من به خانه تو آمد، او را به خوردن تكليف كن . اگر قبول نكند، به آشاميدن تكليف كن . اگر قبول نكند تكليف كن كه دست و رويش را با آب يا عرق خوشبو بشويد.

3. سزاوار است كه مهمان روزه نگيرد، مگر به اجازه مهمان تا مبادا طعامى كه براى او درست مى كنند، ضايع شود.

4. سزاوار است كه اهل خانه روزه نگيرند، مگر به اجازه مهمان تا مبادا او به سبب روزه ايشان شرم كند و طعام نخورد.

5. پيامبر صل الله عليه و آله فرمودند: حد ضيافت و مهمانى سه روز است . همچنين فرمودند: آن قدر نزد برادر مؤ من خود نمانيد كه او را درهم شكنيد و ديگر چيزى نداشته باشد تا خرج شما كند.

6. سزاوار است كه صاحب خانه مهمان را از كار در خانه منع كند و خودش ‍ كارها را انجام دهد.

7. سزاوار است كه انسان ميهمان را به هيچ كارى امر نكند.

8. صاحب خانه بايد هنگام آمدن ميهمان ، او را كمك كند تا داخل خانه شود و هنگام رفتن ، او را مدد نكند. زيرا اين عمل دليل بر خست نفس ‍ است . همچنين سزاوار است كه هنگام رفتن ميهمان توشه اى همراه او كند؛ توشه اى نيكو و خوشبو.

9. از جمله حق ميهمان است كه صاحب خانه هنگام رفتن ميهمان تا در خانه همراه او برود.

10. امام محمد باقر عليه السلام فرمودند: چون شخصى به خانه كسى برود، هر جا كه صاحب خانه او را امر مى كند، همان جا بنشيند. چرا كه صاحب خانه امور مخفى خانه خود را بهتر مى داند.

11. سزاوار است كه انسان بر سر سفره اى كه او را نطلبيده اند، حاضر نشود.

12. ميهمان نبايد بر صاحب خانه فشار آورد و نبايد بر او تحكم كند.

13. صاحب خانه نبايد از ميهمان بپرسد كه امروز چيزى خورده است يا نه ، بلكه بايد هر چه حاضر دارد نزد او بياورد. امام صادق عليه السلام فرمودند: اگر كسى هزار درهم صرف طعامى كند و مؤ منى از آن بخورد، اسراف نكرده است .

14. از جمله حق ميهمان بر گردن صاحب خانه آن است كه برايش خلال دندان حاضر كند.(739)