مقدمه كتاب ، در تعريف و ترغيب دعاست ؛ اكنون به مقدمه مى پردازيم پس مى گوييم : دعا در لغت به معناى ندا و خواهش است ، گويى دعوت فلانا اذا ناديته و صحت به ترجمه گويى : فلانى را دعا كردم وقتى كه او را صدا زدى و خواندى . و دعا در اصطلاح درخواست شخص ‍ پايين تر ازمقام بالاتر براى انجام كارى است . د رصورتى كه با فروتنى و تضرع و زارى همراه باشد.

تاكيد بر دعا از ناحيه معصومين

و چون هدف از تاليف اين كتاب ترغيب در دعا و تحريص بر آن و حسن ظن به خدا و خواست آنچه كه در نزد خداست مى باشد بنابراين بدان كه اخبارى از ائمه اطهار در تاكيد دعا آمده كه دعا را معرفى كرده و به آن ترغيب مى نمايند و انسان ها را به آن رهنمون مى سازند.

صدوق از محمد بن يعقوب به اسنادش از ائمه اطهار عليهم السلام روايت كرد:

هر كس كه عمل خيرى به او برسد و به آن عمل كند، ثواب او همانست كه در آن روايت آمده است ، اگر چه در واقع ، ثواب آن عمل به آن گونه نبوده كه به وى رسيده است . و همچنين صدوق به اسنادش از صفوان از اباعبد الله عليه السلام روايت مى كند: هر كس به او عمل خيرى برسد و به آن عمل نمايد به اجر آن مى رسد گر چه رسول خدا (ص ) نفرموده باشد. و محمد بن يعقوب از على بن ابراهيم از پدرش از ابن عمير، از هشام بن سالم از امام صادق عليه السلام نقل مى كند كه فرمود: هر كس چيزى از ثواب بر عملى ، به وى برسد و آنرا انجام دهد آن اجر، به وى مى رسد، گرچه آن ثواب به آن صورت نباشد كه به وى رسيده است .

و از طرق عامه روايت مرفوعه عبد الرحمن حلوانى از جابر بن عبد الله انصارى است كه از پيامبر (ص ) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: هر كس فضيلتى به او برسد و او آن را بگيرد، و بدان عمل نمايد در حاليكه ايمان به خدا دارد و اميد وار به پاداش الهى باشد، خداى تعالى آن پاداش را به او اعطا ميكند، گرچه آن ثواب آنگونه نباشد. بنابراين اين معنا بين فريقين اجماعى است .