در شرح احوال آخوند ملا محمّد كاشانى ، استاد آقا نجفى قوچانى و حاج آقا رحيم ارباب اصفهانى و بسيارى از ديگر اعاظم ، آورده اند:

((هر نيم شب ، نمازى چنان به سوز و گداز مى خواند و بدنش به لرزه مى افتاد كه از بيرون حجره صداى حركت استخوانهايش احساس مى شد)).

روزى پس از ختم درس ، يكى از طلاّب به مَدْرس آن بزرگوار آمد و گفت : آقا، اين آقا شيخ مى گويد كه ديشب به وقت سحر ديدم كه از در و ديوار صداى ((سبّوحٌ قدّوس ، ربّنا و ربّ الملائكة و الرّوح )) بر مى آيد و چون نگريستم ديدم كه آقاى آخوند در سجده ، اين ذكر را مى گويد. آخوند فرمود: اين كه در و ديوار به ذكر من متذكّر باشند امرى نيست ؛ مهمّ آن است كه او از كجا محرم اين راز گشته است )).(42)

تا به حاصل برسد كشت اميدى كه تراست

چاره كار به جز ديده بارانى نيست

كنون بايد اى خفته بيدار بود

چو مرگ اندر آرد ز خوابت چه سود؟

رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمودند:

هنگامى كه مردى از خواب شب برخيزد و همسرش را نيز بيدار كند و هر دو دو ركعت نماز بخوانند، آنان از ذاكرين خداى متعال محسوب مى شوند كه بسيار ذكر خدا مى گويند.(43)