((آيت اللّه امينى )) فرمودند:

((آسيد باقر سدهى )) كه استاد ما بود و ايشان هم شاگرد مرحوم ((آيت اللّه آميرزا رحيم ارباب )) بود فرمود كه :

ما سر درس مرحوم ارباب بوديم و ايشان لمعه درس مى دادند يك روز در درس لمعه فرمود:

يك شب من از اتاقم به قصد وضو به سوى صحن مدرسه آمدم كه نماز شبم را بخوانم وقتى از اتاق بيرون آمدم ديدم صداى همهمه اى مى آيد هرچه نگاه كردم ديدم همه جا خاموش است ، صدا از درخت و همه جا مى آيد مثل يك ذكرى بود.

رفتم وضوخانه ديدم آنجا هم صدا مى آيد، تعجّب كردم اين صداى ذكر از كجاست . آمدم داخل ايوان نماز بخوانم ، امّا همينطور در فكر بودم كه اين صدا از كجا مى آيد؟ قدرى كه رفتم ، ديدم مرحوم آخوند كاشى مشغول نماز شب هستند و در قنوت وِتْرشان همينطور ذكر مى خواند و گريه مى كند و در و ديوار هم ذكر مى گويند.

من همينطور ايستادم و به او نگاه كردم ، تا نماز صبح شد، ديدم سر و صدا تمام شد.

فردا رفتم درس و گفتم : آقا من يك حاجتى به شما دارم .

فرمود: بفرمائيد؟! گفتم : من چنين چيزى از شما ديدم و ذكر در و ديوار.

آخوند فرمود: خودتان شنيديد؟ گفتم : بله .

فرمودند: خداوند به تو عنايتى كرده است كه شنيده اى .

(چون قرآن كريم مى فرمايد: در و ديوار تسبيح خدا را مى كنند اگر كسى درك كند و بفهمد ذكر موجودات را معلوم است كه خداوند التفاتى به او كرده است )

ما سميعيم و بصيريم و هُوشيم

از شما نامحرمان ما خامُوشيم