(20) ((يا قابِلَ التَّوْبِ!)).

((اى پذيرنده توبه و بازگشت !)).

(2) ((يا قابِلَ التَّوْباتِ!)).

((اى پذيرنده توبه ها!)).

(67) ((يا مَنْ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِه !)).

((اى كسى كه توبه را از بندگانش قبول مى كند!)).

(63) ((يا مَنْ يَقْبَلُ عُذْرَ التّائِبينَ!)).

((اى كسى كه عذر توبه كاران را مى پذيرد!)).

(52) ((يا حَبيبَ التَّوّابِينَ!)).

((اى دوست توبه كنندگان !)).

(72) ((يا مَنْ يُحِبُّ التَّوّابينَ!)).

((اى كسى كه توبه كنندگان را دوست مى دارد!)).

(38) ((يا مَنْ لا مَفَرَّ اِلاّ اِلَيْهِ!)).

((اى كسى كه راه گريزى نيست مگر به سوى او!)).

(38) ((يا مَنْ لا مَفْزَعَ اِلاّ اِلَيْهِ!)).

((اى كسى كه پناهگاهى نيست مگر به سوى او!)).

(43) ((يا مَنْ اِلَيْهِ يَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ!)).

((اى كسى كه گنهكاران به سوى او ناله و زارى مى كنند!)).

(38) ((يا مَنْ لا مَنْجا مِنْهُ اِلاّ اِلَيْهِ!)).

((اى كسى كه راه نجاتى از او نيست جز به سوى او!)).

(41) ((يا مَنْ يُنْقِذُ الْغَرْقى !)).

((اى كسى كه غرق شدگان را نجات مى بخشد!)).

(93) ((يا مُنْجى !)).

((اى نجات دهنده !)).

(41) ((يا مَنْ يُنْجىِ الْهَلْكى !)).

((اى كسى كه هلاك شدگان را نجات مى دهد!)).

(72) ((يا مُدْرِكَ الْهارِبينَ!)).

((اى دريابنده گريختگان !)).