در نماز حضرت سجاد (عليه السّلام ) اين عبارات آمده است :

((يا مَنْ اَظْهَرَ الْجَميلَ وَسَتَرَ الْقَبيحَ! يا مَنْ لَمْ يُؤ اخِذْ بِالْجَريرَةِ وَلَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ! يا عَظيمَ الْعَفْوِ! يا حَسَنَ التَّجاوُزِ! يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ! يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ!)).

((اى كسى كه زيبائى را آشكار نموده و زشتى را پوشانده است ! اى كسى كه به گناه مؤ اخذه ننموده و پرده درى نمى كند! اى بزرگ بخشنده ! اى نيكو درگذرنده ! اى گسترده آمرزش ! اى دارنده رحمتى فراگير!)).

امثال اين جملات در ادعيه ديگر نيز فراوان آمده است .

در همين زمينه در ((دعاى كميل )) چنين وارد شده است :

((اَللّهُمَّ مَوْلاىَ كَمْ مِنْ قَبيحٍ سَتَرْتَهُ ... وَكَمْ مِنْ ثَناءٍ جَميلٍ لَسْتُ اَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ)).

((بارالها! چه بسيار قبايحى از من كه آنها را پوشاندى ... و چه بسيار ستايشهاى زيبايى كه اهلش نبودم ولى برايم منتشر نمودى )).

و در ((مناجاة الراجين )) آمده است :

((يا مَنْ ... اِذا جاهَرَهُ (العبد) بِالْعِصْيانِ سَتَرَ عَلى ذَنْبِهِ وَغَطّاهُ)).

((اى خدايى كه وقتى بنده اش بى پروا و بى پرده او را معصيت مى كند او بر گناه بنده اش ‍ پرده مى كشد و آن را مى پوشاند)).

در مناجات جليل القدر ((شعبانيه )) نيز درباره ستّار بودن پروردگار متعال در دنيا و آخرت ، چنين آمده است :

ى قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُنُوباً فى الدُّنْيا وَاَنَا اَحْوَجُ اِلى سَتْرِها عَلَىَّ مِنْكَ فِى الاُْخْرى ، اِلهى قَدْ اَحْسَنْتَ اِلَىَّ اِذْ لَمْ تُظْهِرْها لاَِحَدٍ مِنْ عِبادِكَ الصّالِحينَ فَلا تَفْضَحْنى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى رُؤُسِ الاَْشْهادِ)).

((پروردگارا! در دنيا گناهانى از من را پوشاندى و من به پوشش گناهان خود از سوى تو در جهان آخرت بيشتر نيازمند هستم . بارالها! بر من نيكى نمودى از اين جهت كه گناهانم را بر بندگان شايسته ات آشكار نكردى ، پس در روز قيامت هم مرا در مقابل ديده خلايق ، مفتضح و رسوا مگردان )).

يعنى در جهان آخرت هم انسان به ((آبرو)) احتياج دارد. و اصولاً يكى از عذابهاى دردناك روز قيامت ، رسوايى آدمى در برابر ديگران است .