هر شب شب قدر است




روزه گرفتن، بدون باز داشتن چشم و گوش و زبان از خطا و لغزش، فقط گرسنگى كشيدن است و بس!



بايد پس از گذراندن هوا و هوس در كوره «استقامت »، با پتك سنگين «نه »، سر شيطان نفس را كوبيد! آن گاه، دل را صيقل و با آب «توبه » شستشو داد؛ تا همچون آينه، نور حق بر آن بتابد و صفات عاليه در آن انعكاس يابد ...



رمضان، ماه نزول قرآن، ماه نزول «فرشته ها» و «روح » (1) بار ديگر از راه رسيد . دوباره سفره ضيافت الهى گسترده شد و پرهيزكاران به مهمانى خدا دعوت شدند! در اين ماه اگر تمامى اعضاء و جوارح روزه باشد؛ حتى خوابيدن و نفس كشيدن نيز عبادت و تسبيح است . (2)



ماه غلبه بر شيطان درون و بيرون و بى اعتنا شدن و بى توجهى به ظواهر فريبنده اى است كه كمترين توجه به آنان، نورانيت درون را خاموش مى كند! ...



ماهى است كه در شب هاى قدر آن بايد، « دفترچه بيمه » زندگى را به مُهر « تمديد اعتبار» امام زمان (عج) ممهور ساخت؛ زيرا در غير اين صورت، ديگر تحت پوشش ولايت نخواهيم بود!



«رمضان، ماهى است كه ابتدايش رحمت، ميانه اش مغفرت و پايانش آزادى از آتش جهنم است .» (3)



اگر دل، در اين ماه، بهارى نشد؛ هميشه سال، پائيزى و سرد است .



سالكان، اين ماه را به رفع تكليف نمى گذرانند ... آن جا كه مى توان با قطره اشكى در نيمه هاى شب، انبوه آتشى را خاموش كرد؛



آنجا كه فرشتگان، به نزديك ترين مدار زمين رسيده اند؛



آنجا كه شياطين در « بند» هستند؛



آنجا كه درهاى جهنم بسته است، درهاى رحمت باز؛



و ... آنجا كه روزه سپر است از آتش!



چرا غفلت؟!



حال كه « اياما معدودات »، بهترين فرصت براى تزكيه نفس و « لعلكم تتقون » (4) شدن است،



چرا كسالت و تنبلى؟!



بايد از لحظه لحظه اين ماه استفاده كرد و از روزها و شب هايش بهره ها گرفت؛ تا موفق به دريافت « كارنامه قبولى » شد!



و بايد قدر شب هاى «قدر» را دانست؛ بخشنده مهربان منتظر است تا « يا رب » بخشش خواهان را بشنود:



شب خيز كه عاشقان به شب راز كنند گِرد در و بام دوست پرواز كنند



هر جا كه درى بود، به شب مى بندند الا در دوست را كه شب باز كنند



و آنان كه عمر خود را صرف اطاعت از دستورات الهى كرده اند، به همه شب هاى ماه رمضان توجه دارند و مى گويند:



هر شب، شب قدر است، اگر قدر بدانى! ...








پاورقي





1 . تنزل الملائكة و الروح . . ./ سوره قدر .



2 . انفاسكم فيه تسبيح و نومكم فيه عبادة . . . ، امالى صدوق، ص 93 .



3 . بحار الانوار، ج 93، ص 342 .



4 . بقره/ 183 - 182