به دنبال آيات گذشته كه بدكاران را تهديد به مجازات آتش و نيكوكاران راتشويق به رحمت الهى مى كرد, در اين آيه كوشش و تلاش نيكوكاران را تشبيه به يك مسابقه معنوى كرده كه هدف نهايى آن آمـرزش الـهـى و نعمتهاى جاويدان بهشت است , مى فرمايد: ((براى رسيدن به آمرزش الهى بر يكديگر سبقت بگيريد))(وسارعوا الى مغفرة من ربكم ).
از آنـجا كه رسيدن به هر مقام معنوى بدون آمرزش و شستشوى از گناه ممكن نيست , هدف اين مسابقه معنوى در درجه اول مغفرت و دومين هدف آن بهشت قرار داده شده ((بهشتى كه وسعت آن , پهنه آسمانها و زمين است )) (وجنة عرضهاالسموات والا رض ).
در پـايـان آيـه تصريح مى كند كه : ((اين بهشت , با آن عظمت , براى پرهيزكاران آماده شده است )) (اعدت للمتقين ).
(آيه 134)