در ايـن آيـه روى سـخـن به پيامبر است و به دنبال حادثه دردناك احد خداونداو را تسليت داده , مى گويد: ((اى پيامبر ! از اين كه مى بينى جمعى در راه كفر بريكديگر پيشى مى گيرند, و گويا با هم مسابقه گذاشته اند, هيچ گاه غمگين مباش ))(ولا يحزنك الذين يسارعون فى الكفر).
((زيرا, آنها هرگز هيچ گونه زيانى به خداوند نمى رسانند)) (انهم لن يضروا اللّه شيئا).
اصولا نفع و ضرر براى موجوداتى است كه وجودشان از خودشان نيست اماخداوند ازلى و ابدى كه از هـر جـهـت بـى نـيـاز است كفر و ايمان مردم كوششها وتلاشهاى آنها در اين راه چه اثرى براى خداوند مى تواند داشته باشد؟.
و اگر مى بينى آنها به اراده خود راه كفر را در پيش مى گيرند ((خدا مى خواهد(آنها را در اين راه , آزاد بـگذارد و چنان به سرعت راه كفر را بپويند) كه كمترين بهره اى درآخرت نداشته باشند, بلكه عذاب عظيم در انتظار آنها باشد)) (يريد اللّه الا يجعل لهم حظا فى الا خرة ولهم عذاب عظيم ).
(آيـه 177)ـ در ايـن آيـه مـطـلـب را بـطـور وسيعتر, عنوان كرده و مى فرمايد: نه تنها افرادى كه بـه سرعت در راه كفر, پيش مى روند چنين هستند ((بلكه تمام كسانى كه به نوعى راه كفر را پيش گـرفـتـه انـد و ايمان را از دست داده و در مقابل آن , كفرخريدارى نموده اند, هرگز به خدا زيان نـمى رسانند)) و زيان آن , دامنگير خودشان مى شود (ان الذين اشتروا الكفر بالا يمان لن يضروا اللّه شيئا).
و در پايان آيه مى فرمايد: ((آنها عذاب دردناكى دارند)) (ولهم عذاب اليم ).
(آيه 178)