ايـن آيـه در حـقـيقت هشدار و آماده باشى است به همه مسلمانان كه گمان نكنند حوادث سخت زنـدگـى آنها, پايان يافته و يا مثلا با كشته شدن كعب بن اشرف ,شاعر بدزبان و آشوب طلب , ديگر نـاراحـتـى و زخـم زبـان از دشـمـن نـخـواهـنـد ديد,نخست مى فرمايد: ((شما در جان و مالتان موردآزمايش قرار خواهيد گرفت )) (لتبلون فى اموالكم وانفسكم ).
در جـمـله بعد مى گويد: ((بطورمسلم در آينده از اهل كتاب (يهود و نصارى ) ومشركان سخنان نـاراحـت كـننده فراوانى خواهيد شنيد)) (ولتسمعن من الذين اوتواالكتاب من قبلكم ومن الذين اشركوا اذى كثيرا).
سـپـس قـرآن بـه وظيفه اى كه مسلمانان در برابر اين گونه حوادث سخت ودردناك دارند اشاره كـرده و مى گويد: ((اگر استقامت به خرج دهيد, شكيبا باشيد, وتقوى و پرهيزكارى پيشه كنيد, ايـن از كـارهـايـى اسـت كه (نتيجه آن روشن است و لذا)هر انسان عاقلى بايد تصميم انجام آن را بگيرد)) (وان تصبروا وتتقوا فان ذلك من عزم الا مور).
تـقـارن ((صـبـر)) و ((تـقـوا)) در آيه گويا اشاره به اين است كه بعضى افراد در عين استقامت و شـكيبايى , زبان به ناشكرى و شكايت باز مى كنند, ولى مؤمنان واقعى صبر و استقامت را همواره با تقوا مى آميزند, و از اين امور دورند.
(آيه 187)ـ به دنبال ذكر پاره اى از خلافكاريهاى اهل كتاب , اين آيه به يكى ديگر از اعمال زشت آنها كـه مـكتوم ساختن حقايق بوده اشاره مى كند, و مى گويد:((به يادآور زمانى را كه خداوند از اهل كتاب پيمان گرفت كه آيات كتاب را براى مردم آشكار سازيد, و هرگز آن را كتمان نكنيد)) (واذ اخذاللّه ميثاق الذين اوتوا الكتاب لتبيننه للناس ولا تكتمونه ).
اما با اين همه در اين پيمان محكم الهى خيانت كردند و حقايق كتب آسمانى را كتمان نمودند و لذا مى گويد: ((آنها كتاب خدا را پشت سرانداختند)) (فنبذوه وراظهورهم ).
در جمله بعد اشاره به دنياپرستى شديد و انحطاط فكرى آنها مى كند ومى گويد: ((آنها با اين كار تـنـهـا بـهـاى نـاچيزى به دست آوردند و چه بد متاعى خريدند))(واشتروا به ثمنا قليلا فبئس ما يشترون ).
آيه فوق گرچه در باره دانشمندان اهل كتاب (يهود و نصارى ) وارد شده ولى درحقيقت اخطارى بـه تـمـام دانشمندان و علماى مذهبى است كه آنها موظفند درتبيين و روشن ساختن فرمانهاى الهى و معارف دينى بكوشند و خداوند از همه آنهاپيمان مؤكدى در اين زمينه گرفته است .
آيـه 188ـ شـان نـزول : نـقـل كرده اند: جمعى از يهود به هنگامى كه آيات كتب آسمانى خويش را تـحـريـف و كـتمان مى كردند, از اين عمل خود بسيار شاد و مسروربودند, و در عين حال دوست مـى داشتند كه مردم آنها را عالم و دانشمند و حامى دين و وظيفه شناس بدانند, آيه نازل شد و به پندار غلط آنها پاسخ گفت .