در آغـاز ايـن سـوره تـعـبـيـر شـديدى پيرامون تصرفهاى ناروا در اموال يتيمان ديده مى شود كه صـريـحـتـريـن آنـها آيه مورد بحث است مى گويد: ((كسانى كه اموال يتيمان را به ناحق تصرف مـى كـنند (در حقيقت ) در شكمشان تنها آتش مى خورند))(ان الذين ياكلون اموال اليتامى ظلما انما ياكلون فى بطونهم نارا).
سـپـس در پـايان آيه مى گويد: علاوه بر اين كه آنها در همين جهان در واقع آتش مى خورند ((به زودى در جـهـان ديـگـر داخـل در آتـش بـرافروخته اى مى شوند)) كه آنها رابه شدت مى سوزاند (وسيصلون سعيرا).
از ايـن آيه استفاده مى شود كه اعمال ما علاوه بر چهره ظاهرى خود, يك چهره واقعى نيز دارد كه در اين جهان از نظر ما پنهان است اما اين چهره هاى درونى درجهان ديگر ظاهر مى شوند و مساله ((تجسم اعمال )) را تشكيل مى دهند.
آيـه 11ـ شـان نزول : در مورد نزول اين آيه و آيه بعد, از ((جابربن عبداللّه )) نقل شده كه مى گويد: بـيـمـار شده بودم , پيامبر(ص ) از من عيادت كرد, من بى هوش بودم ,پيامبر(ص ) آبى خواست و با مـقـدارى از آن وضو گرفت , و بقيه را بر من پاشيد, من به هوش آمدم , عرض كردم اى رسولخدا ! تـكـلـيـف اموال من بعد از من چه خواهد شد؟ پيامبر(ص ) خاموش گشت , چيزى نگذشت كه آيه نازل گرديد و سهم وراث در آن تعيين شد.