از آنجا كه ظلم و ستم معمولا يا بر اثر جهل است و يا احتياج و يا كمبودهاى روانى , كسى كه نسبت به همه چيز و همه كس عالم و از همه بى نياز و هيچ كمبودى در ذات مقدس او نيست , ظلم كردن در باره او ممكن نيست نه اين كه نمى تواند ظلم كند, بلكه در عين توانايى به خاطر اين كه حكيم و عالم است از ظلم كردن ,خوددارى مى نمايد.
(آيـه 41)ـ در تـعقيب آيات گذشته كه در مورد مجازاتها و پاداشهاى بدكاران و نيكوكاران سخن مـى گـفـت , ايـن آيه اشاره به مساله شهود و گواهان رستاخيز كرده ,مى گويد: ((حال اين افراد چـگـونـه خـواهد بود آن روز كه براى هر امتى گواهى براعمال آنها مى آوريم و تو را گواه بر آنان خواهيم آورد)) (فكيف اذا جئنا من كل امة بشهيد وجئنابك على هؤلا شهيدا).
و بـه ايـن تـرتـيب علاوه بر گواهى اعضاى پيكر آدمى , و گواهى زمينى كه بر آن زيست كرده , و گـواهـى فـرشـتگان خدا بر اعمال او, هر پيامبرى نيز گواه اعمال امت خويش است , و بدكاران با وجـود ايـن همه گواه چگونه مى توانند حقيقتى را انكاركنند و خود را از كيفر اعمال خويش دور دارند.
(آيه 42)ـ در اين آيه به نتيجه اعمال آنها اشاره كرده , مى گويد: ((در آن روزآنها كه كافر شدند, و بـا فـرسـتـاده پروردگار به مخالفت برخاستند (دادگاه عدل خدا رامى بينند و شهود و گواهان غيرقابل انكارى در اين دادگاه مشاهده مى كنند, آن چنان از كار خود پشيمان مى شوند كه ) آرزو مى كنند اى كاش خاك بودند و با خاكهاى زمين يكسان مى شدند)) (يومئذ يود الذين كفروا وعصوا الـرسـول لـو تـسوى بهم الا رض ) ((و در آن روز (با آن همه گواهان ) سخنى را نمى توانند از خدا پنهان كنند))(ولا يكتمون اللّه حديثا).
زيرا با آن همه شهود و گواهان , راهى براى انكار نيست .
(آيه 43)