در دنـبال بحثى كه در آيات سابق در باره اهل كتاب بود, در اينجا روى سخن را به خود آنها كرده مى فرمايد: ((اى كسانى كه كتاب آسمانى به شما داده شده است ايمان بياوريد به آنچه نازل كرديم (آيـات قرآن مجيد) كه هماهنگ است با نشانه هايى كه در كتب شما در باره آن وارد شده است )) (ي ايها الذين اوتوا الكتاب آمنوا بمانزلنا مصدقا لما معكم ).
و مسلما شما با داشتن اين همه نشانه ها از ديگران سزاوارتريد كه به اين آيين پاك بگرويد.
سـپس آنها را تهديد مى كند كه سعى كنيد پيش از آن كه گرفتار يكى از دو عقوبت شويد در برابر حـق تـسـلـيم گرديد, نخست اين كه : ((صورتهاى شما را بكلى محو كرده (و تمام اعضايى كه به وسيله آن حقايق را مى بينيد و مى شنويد و درك مى كنيد ازميان برده ) سپس صورتهاى شما را به پشت سر بازگردانيم )) (من قبل ان نطمس وجوها فنردها على ادبارها).
و امـا مـجـازات دوم كـه بـه آن تهديد شده اند اين است كه : ((آنها را از رحمت خود دور مى سازيم همان طور كه اصحاب سبت را دور ساختيم )) (او نلعنهم كما لعنااصحاب السبت ) ((32)).
بـه ايـن تـرتـيب اهل كتاب با اصرار و پافشارى در مخالفت با حق عقب گرد وسقوط مى كنند و يا نابود مى شوند, منظور از ((طمس و محو و بازگرداندن به عقب ))در آيه فوق همان محو فكرى و روحى و عقب گرد معنوى است .
در پـايـان آيـه براى تاكيد اين تهديدها مى فرمايد: ((فرمان خدا در هر حال انجام مى شود)) و هيچ قدرتى مانع از آن نخواهد بود (وكان امراللّه مفعولا).
(آيه 48)