به دنبال بحث در باره افرادى كه بر اثر كوتاهى در انجام فريضه مهاجرت , به انواع ذلتها و بدبختيها تـن در مى دهند, در اين آيه با قاطعيت تمام در باره اهميت هجرت در دو قسمت بحث شده است : نخست اشاره به آثار و بركات هجرت درزندگى اين جهان كرده , مى فرمايد: ((و كسانى كه در راه خدا و براى خدا مهاجرت كنند, در اين جهان پهناور خدا, نقاط امن فراوان و وسيع پيدا مى كنند)) كـه مـى تـوانـندحق را در آنجا اجرا كنند و بينى مخالفان را به خاك بمالند (ومن يهاجر فى سبيل اللّه يجد فى الا رض مراغما كثيرا وسعة ).
سـپـس بـه جنبه معنوى و اخروى مهاجرت اشاره كرده مى فرمايد: ((اگر كسانى از خانه و وطن خـود بـه قصد مهاجرت به سوى خدا و پيامبر(ص ) خارج شوند و پيش از رسيدن به هجرتگاه , مرگ آنـها را فراگيرد, اجر و پاداششان بر خداست , و خداوندآمرزنده و مهربان است )) و گناهان آنها را مى بخشد (ومن يخرج من بيته مهاجراالى اللّه ورسوله ثم يدركه الموت فقد وقع اجره على اللّه وكان اللّه غفورا رحيما).
بنابراين مهاجران در هر دو صورت به پيروزى نائل مى گردند.
جـالـب ايـن اسـت كـه هـجرت ـن هم نه براى حفظ خود, بلكه براى حفظ آيين اسلام ـ مبد تاريخ مـسلمانان مى باشد, و زيربناى همه حوادث سياسى , تبليغى واجتماعى ما را تشكيل مى دهد, و در هر عصر و زمان و مكانى اگر همان شرايط پيش آيد, مسلمانان موظف به هجرتند!.
(آيه 101)