تهمت زدن به بيگناه از زشت ترين كارهايى است كه اسلام آن را به شدت محكوم ساخته است .
از پـيامبراسلام (ص ) نقل شده كه فرمود: ((كسى كه به مرد يا زن با ايمان تهمت بزندو يا در باره او چيزى بگويد كه در او نيست , خداوند در روز قيامت او را بر تلى از آتش قرار مى دهد تا از مسؤوليت آنچه گفته است درآيد)).
در حقيقت رواج اين كار ناجوانمردانه در يك محيط, سبب به هم ريختن نظام و عدالت اجتماعى و آلـوده شـدن حـق به باطل و گرفتار شدن بيگناه و تبرئه گنهكار واز ميان رفتن اعتماد عمومى مى شود.
(آيه 113)ـ اين آيه اشاره به گوشه ديگرى از حادثه بنى ابيرق است كه درچند آيه قبل تحت عنوان شـان نـزول بـه آن اشاره شد, آيه چنين مى گويد: ((اگر فضل و رحمت پروردگار شامل حال تو نبود جمعى از منافقان يا مانند آنها تصميم داشتندتو را از مسير حق و عدالت , منحرف سازند, ولى لطف الهى شامل حال تو شد و تورا حفظ كرد)) (ولولا فضل اللّه عليك ورحمته لهمت طئفة منهم ان يضلوك ).
آنـهـا مـى خـواستند با متهم ساختن يك فرد بيگناه و سپس كشيدن پيامبر(ص ) به اين ماجرا, هم ضـربـه اى بـه شـخصيت اجتماعى و معنوى پيامبر(ص ) بزنند و هم اغراض سؤ خود را در باره يك مـسلمان بيگناه عملى سازند, ولى خداوندى كه حافظ پيامبر خويش است , نقشه هاى آنها را نقش برآب كرد!.
سـپس قرآن مى گويد: ((اينها فقط خود را گمراه مى كنند و هيچ گونه زيان به تونمى رسانند)) (وما يضلون الا انفسهم وما يضرونك من شى ).
سـرانـجام علت مصونيت پيامبر(ص ) را از گمراهى و خطا و گناه , چنين بيان مى كند كه ((خدا, كـتـاب و حـكـمـت بر تو نازل كرد و آنچه را نمى دانستى به توآموخت )) (وانزل اللّه عليك الكتاب والحكمة وعلمك مالم تكن تعلم ).
و درپـايـان آيـه مـى فـرمايد: ((فضل خداوند بر تو بسيار بزرگ بوده است )) (وكان فضل اللّه عليك عظيما).
در جمله فوق يكى از دلايل اساسى مساله عصمت بطوراجمال آمده است وآن اين كه خداوند علوم و دانـشـهايى به پيامبر آموخته كه در پرتو آن در برابر گناه وخطا بيمه مى شود, زيرا علم و دانش (در مرحله نهايى ) موجب عصمت است (آيه114 )