در ايـن آيـه نيز هدف , اثبات توحيد و مبارزه با شرك و بت پرستى است ,مشركان با اين كه آفرينش جهان را مخصوص ذات خداوند مى دانستند بتها را به عنوان تكيه گاه و پناهگاه براى خود انتخاب كرده بودند.
قـرآن بـراى از بين بردن اين پندار غلط به پيامبر(ص ) چنين دستور مى دهد: ((به آنها بگو: آيا غير خـدا را ولـى و سـرپـرست و پناهگاه خود انتخاب كنم ! در حالى كه اوآفريننده آسمانها و زمين , و روزى دهـنـده هـمه موجودات است S( بدون اين كه خودنيازى به روزى داشته باشد)) (قل اغيراللّه اتخذ وليا فاطر السموات والا رض وهويطعم ولا يطعم ).
قـابـل توجه اين كه : در ميان صفات خدا در اينجا تنها روى اطعام بندگان وروزى دادن آنها تكيه شده است اين تعبير شايد به خاطر آن است كه بيشتروابستگيها در زندگى مادى بشر بر اثر همين نـيـاز مـادى است , همين به اصطلاح ((خوردن يك لقمه نان )) است كه افراد را به خضوع در برابر اربابان زر و زور وامى دارد, و گاهى تا سر حد پرستش در مقابل آنها كرنش مى كنند.
قرآن در آيه فوق مى گويد: روزى شما به دست اوست نه به دست اين گونه افراد.
سـپـس بـراى پـاسـخ گفتن به پيشنهاد كسانى كه از او دعوت مى كردند به آيين شرك , بپيوندد مـى گـويـد: عـلاوه بـر اين كه عقل به من فرمان مى دهد كه تنها تكيه بركسى كنم كه آفريننده آسمان و زمين مى باشد ((بگو: وحى الهى نيز به من دستورداده است كه نخستين مسلمان باشم و بـه هـيـچ وجـه در صف مشركان قرار نگيرم ))(قل انى امرت ان اكون اول من اسلم ولا تكونن من المشركين ).
(آيـه 15)ـ مـن نـيـز بـه نوبه خود احساس مسؤوليت مى كنم و از قوانين الهى به هيچ وجه مستثنا نـيـسـتـم , ((بـگـو: من نيز اگر از دستور پروردگار منحرف شوم و راه سازشكارى با مشركان را بپيمايم و عصيان و نافرمانى او كنم از مجازات آن روز بزرگ ـروز رستاخيزـ ترسان و خائفم )) (قل انى اخاف ان عصيت ربى عذاب يوم عظيم ).
(آيه 16)ـ در اين آيه براى اين كه ثابت شود پيامبر(ص ) نيز بدون تكيه برلطف و رحمت خدا كارى نمى تواند بكند و هرچه هست به دست اوست و حتى شخص پيغمبر(ص ) چشم اميدش را به رحمت بى پايان پروردگار دوخته و نجات وپيروزى خود را از او مى طلبد مى گويد: ((هر كس در آن روز بـزرگ از مـجـازات پـروردگـار رهـايـى يابد مشمول رحمت خدا شده است و اين يك موفقيت و پيروزى آشكار است )) (من يصرف عنه يومئذ فقد رحمه وذلك الفوز المبين ).
(آيه 17).