در اين آيه اشاره به وضع روانى بعضى از مشركان شده كه در برابر شنيدن حقايق كمترين انعطاف از خـود نشان نمى دهند ـسهل است ـ به دشمنى با آن نيزبرمى خيزند و با وصله هاى تهمت , خود و ديـگران را از آن دور نگاه مى دارند, قرآن در باره اينها چنين مى گويد: ((بعضى از آنان به سوى تو گـوش مـى دهـند ولى بر دلهاى آنها پرده هايى افكنده ايم تا آن را درك نكنند و در گوشهاى آنها سـنـگـيـنـى ايجادكرده ايم تا آن را نشنوند)) ! (ومنهم من يستمع اليك وجعلنا على قلوبهم اكنة ان يفقهوه وفى آذانهم وقرا).
الـبـتـه اگـر اين گونه مسائل به خدا نسبت داده مى شود در حقيقت اشاره به قانون ((عليت )) و خـاصـيـت ((عمل )) است , يعنى استمرار در كجروى و اصرار درلجاجت اثرش اين است كه روح و روان آدمى را به شكل خود در مى آورد.
تـجـربـه ايـن حـقـيقت را ثابت كرده است كه افراد بدكار و گناهكار در آغاز از كارخود احساس ناراحتى مى كنند, اما تدريجا به آن خو گرفته و شايد روزى فرا رسد كه اعمال زشت خود را واجب و لازم بشمرندS( لذا مى گويد كار اينها به جايى رسيده است كه ((اگر تمام آيات و نشانه هاى خدا را ببينند باز ايمان نمى آورند)) (وان يرواكل آية لا يؤمنوا بها).
و از اين بالاتر ((هنگامى كه به نزد تو بيايند هدفى جز مجادله و پرخاشگرى وخرده گيرى ندارند)) (حتى اذا جؤك يجادلونك ).
بـه جـاى اين كه گوش جان را به سخنان تو متوجه سازند و حداقل به صورت يك جستجوگر, به احـتمال يافتن حقيقتى پيرامون آن بينديشند, با روح و فكر منفى در برابر تو ظاهر مى شوند آنها با شنيدن سخنان تو كه از سرچشمه وحى تراوش كرده و بر زبان حقگوى تو جارى شده است متوسل بـه ضـربـه تـهـمت شده , مى گويند:((اينها چيزى جز افسانه ها و داستانهاى ساختگى پيشينيان نيست )) ! (يقول الذين كفروا ان هذا الا اساطير الا ولين ).
(آيـه 26)ـ در ايـن آيـه مـى گـويـد آنها به اين مقدار نيز قناعت نمى كنند و علاوه بر اين كه خود گمراهند پيوسته تلاش مى كنند افراد حق طلب رابا سمپاشيهاى گوناگون از پيمودن اين مسير باز دارند, لذا ((آنها را از نزديك شدن به پيامبر نهى مى كنند)) (وهم ينهون عنه ).
((و خودشان نيز از او فاصله مى گيرند)) (ويـنـون عنه ).
بى خبر از اين كه هركس با حق در افتد تيشه بر ريشه خود زده و سرانجام طبق سنت آفرينش , حق با جاذبه اى كه دارد پيروز خواهد شد.
بنابراين ((تلاش و فعاليت آنها به شكست خودشان منتهى خواهد شد و جزخود را هلاك نمى كنند, ولى قدرت بر درك اين حقيقت ندارند)) (وان يهلكون الا انفسهم وما يشعرون ).
(آيه 27).