قـرآن كرارا انسان را به عنوان ((خليفه )) و ((نماينده خدا در روى زمين )) معرفى كرده است , اين تعبير ضمن روشن ساختن مقام بشر, اين حقيقت را نيز بيان مى كندكه اموال و ثروتها و استعدادها و تمام مواهبى كه خدا به انسان داده , در حقيقت مالك اصليش اوست , و انسان تنها نماينده و مجاز و مـاذون از طرف او مى باشد وبديهى است كه هر نماينده اى در تصرفات خود استقلال ندارد بلكه بايد تصرفاتش در حدود اجازه و اذن صاحب اصلى باشد و از اينجا روشن مى شود كه مثلا درمساله مـالكيت , اسلام هم از اردوگاه ((كمونيسم )) فاصله مى گيرد و هم از اردوگاه ((كاپيتاليسم )) و سرمايه دارى .
اسلام مى گويد: مالكيت نه براى فرد است و نه براى اجتماع , بلكه در واقع براى خداست , و انسانها وكـيـل و نـماينده اويند و به همين دليل اسلام , هم در طرزدرآمد افراد نظارت مى كند, و هم در چـگونگى مصرف , و براى هر دو قيود وشروطى قائل شده است كه اقتصاد اسلامى را به عنوان يك مكتب مشخص در برابرمكاتب ديگر قرار مى دهد.
پايان سوره انعام .
و جلد اول برگزيده تفسير نمونه .
وآخر دعوانا ان الحمد للّه رب العالمين .