ايـن سـوره طبق طبيعت سوره هاى ((مدنى )) بيشتر از احكام فقهى , و نظام زندگى اجتماعى , و روابـط بـا مسلمين و غيرمسلمين سخن مى گويد, و مجموع بحثهاى آن را مى توان در سه بخش خلاصه كرد:.
1ـ در بـخـش اول سـخن از حكم ((ظهار)) مى گويد كه در جاهليت نوعى طلاق و جدائى دائمى محسوب مى شد, و اسلام آن را تعديل كرد و در مسيرصحيح قرارداد.
2ـ در بخش ديگرى يك سلسله دستورها درباره آداب مجالست از جمله منع از ((نجوى )) (سخنان درگوشى ) و همچنين جادادن به كسانى كه تازه واردمجلس مى شوند.
3ـ در آخرين بخش , بحث گويا و مشروح و كوبنده اى درباره منافقان ,و آنها كه ظاهرا دم از اسلام مـى زدند اما با دشمنان اسلام سر و سر داشتند, مطرح كرده , مسلمين راستين را از ورود در حزب شـياطين و منافقين برحذر مى دارد, و آنهارا به رعايت ((حب فى اللّه )) و ((بغض فى اللّه )) و ملحق شدن به ((حزب اللّه )) دعوت مى كند.
نامگذارى سوره به ((مجادله )) به خاطر تعبيرى است كه در آيه نخستين آن آمده است .