اين سوره در حقيقت بر دو محور اساسى دور مى زند:
يـكـى بـرترى اسلام بر تمام آئينهاى آسمانى , و تضمين بقا و جاودانگى آن از سوى خداوند, و ديگر لزوم جهاد در طريق حفظ و پيشرفت اين آئين .
اما در يك نظر مى توان به سه بخش ديگر نيز اشاره كرد.
1ـ دعوت به هماهنگى گفتار و كردار و پرهيز از سخنان بى عمل .
2ـ يادآورى از پيمان شكنى بنى اسرائيل و بشارت مسيح به ظهور اسلام .
3ـ اشاره فشرده اى به زندگى حواريين مسيح و الهام از آنها.
انتخاب نام ((صف )) براى سوره به خاطر تعبيرى است كه در آيه چهارم اين سوره آمده , گاهى نيز به عنوان سوره ((عيسى )) و يا سوره ((حواريين )) ناميده شده است .