به حضرت عرض شد چرا شما هرگز نيازمندي را نااميد برنمي گردانيد اگر چه سوار بر شتر باشيد ؟ فرمود : خود من هم محتاج و نيازمند درگاه خداوند هستم و دوست دارم كه خداوند مرا محروم نگرداند و شرم دارم در حالي كه نيازمند هستم نيازمندان را نااميد كنم عادت خداوند اين است كه نعمتهايش را بر من ارزاني بدارد و عادت من هم اين است كه نعمتهايش را به بندگانش عطا كنم و مي ترسم كه اگر از اين عادت خود دست بردارم خداوند هم دست از عادت خود بردارد



تورالابصار ص123 كنز المدفونص434