جواب:
الف) آنچه اشاره كردهايد كه دليل شكسته شدن نماز و قضاي روزهئ
مسافر، آسان گرفتن بوده است، اين حكمت دستور قصر است و نه علت شرعي
آن يعني اسلام خواسته است كه براي مسافران، سهولتي قائل شود.
علت شرعي آن، منبع فقهي خاص - اعم از كتاب و سنت - است كه فقيه
موظف است براساس آن، فتوا بدهد.
ب ) در وضع قوانين، به موارد كلي توجه ميشود، نه به موارد استثنايي و از
آن جا كه نوعاش در مسافرت، افراد عجله دارند و امكانات به اندازهئ محل سكونت
برايشان فراهم نيست، دستور آمده كه مسافران - البته با شرايطي - نماز را
شكسته بخوانند و روزه را قضا كنند. در اين جا نبايد مسافري را در نظر گرفت كه
هيچ مشكلي ندارد و ميتواند بدون مشكلي نماز و روزهاش را تمام انجام دهد.
ج ) گرچه اين روزها، وسايط نقليه و ابزار مسافرت با گذشته فرق كرده است
ولي در عين حال هماكنون نيز مسافرت داراي محذورات زيادي است. شما اگر به
تجارب خودتان مراجعه كنيد، ملاحظه خواهيد كرد كه اصولاش در سفر - به ويژه
در بين راه - آن آرامش لازم وجود ندارد به ويژه آن كه در سفر با وسايل سريع،
دغدغهها بسيار زياد و فرصت اندك است. بنابراين با توجه به مشكلات زياد و
عدم آرامش، دستور قصر نماز مسافر صادر شده است.
|
