جواب:
روزه سكوت در ميان برخي اقوام پيشين جايز بوده چنانكه در زمان بني اسرائيل وقتي حضرت مريم(س) با اعجاز خداوند بارور شد و فرزندش عيسي(ع) را به دنيا آورد، خداوند براي ساكت كردن تهمت هاي مردم و خلاصي مردم از اين وضعيت فرمود: «اگر كسي از انسان ها را ديدي پس بگو با اين طفل سخن گوئيد من نذر روزه سكوت كرده ام و امروز را با كسي سخن نخواهم گرفت»، {V(سوره مريم)V}. پس معلوم مي شود به جهت آشنايي مردم؛ روزه سكوت خداوند چنين دستوري داده و گرنه مردم متوجه حركات و اشارات او نشده و بيشتر او را تحت فشار مي گذاشتند و آن روزه از صبح تا شب بوده بمدت يك روز كه از ذيل آيه {A{/Bفَلَنْ أُكَلِّمَ اَلْيَوْمَ إِنْسِيًّا{w17-20w}{I19:26I}/}A} و امروز با انساني سخن نخواهم گفت، استفاده مي شود، ولي در شريعت اسلامي كه ناسخ و باطل كننده اديان پيشين بوده اين حكم منسوخ شده و حرام دانسته شده است، از امام سجاد(ع) در روايتي چنين آمده است: {Hصوم السكوت حرام H}، {V(وسايل الشيعة، ج 7، ص 390)V}. و اين بخاطر تفاوت شرايط زماني و شريعت الهي مي باشد، البته در اسلام كه صوم و روزه يكي از اركان دين شمرده شده و روزه ماه رمضان به آن جهت واجب شده است، يكي از آداب اين روزه حفظ زبان از آلودگي هاي مربوط بدان (همانند غيبت، تهمت، پرحرفي، فحاشي، دروغ، سخن چيني و سخنان كفرآلود)است.
|
