جواب:
سقط جنين عمدي حرام است. مگر اين كه:
1 ـ جان مادر در معرض خطر باشد.
2 ـ بقاي جنين منجرّ به بيماري غير قابل تحمل براي مادر شود.
در اين دو صورت اگر احراز و اثبات شود، اسقاط جنين مانعي ندارد.2[13]
توضيح: اگر روح در نطفه دميده نشده باشد و طبق تشخيص پزشك متخصّص و مورد اطمينان، بقاي حمل براي مادر خطر جاني دارد يا مستلزم ضرر و درد غير قابل تحمّل باشد، يا اگر روح در آن دميده نشده و زن حامله اطمينان دارد كه بدون اسقاط حمل، مورد اذيّت و آزار روحي يا جسمي غير قابل تحمل قرار ميگيرد و در عسر و حرج شديد واقع ميشود، اسقاط جنين حرام نيست، ولي در تمامي موارد بالا اگر جنين را اسقاط كرد، گرچه كار حرامي انجام نداده، ولي ديه دارد كه بر عهدة اسقاط كننده است.اگر سقط بعد از دميده شدن روح باشد، علاوه بر ديه كفّاره هم دارد.3[14] دميده شدن روح معمولاً حدود چهار ماهگي به بعد است.
مقدار دية نطفه تا چهل روز 20 مثقال طلا سكّه دار است كه هر مثقال هيجده نخود ميباشد. پس از آن تا چهل روز ديگر علقه يعني خون بسته شده است و دية آن 40 مثقال است. 40 روز بعد مضغه، يعني پاره گوشت است كه دية آن 60 مثقال است.[15]
امّا در مورد سؤال كه خانمي در ايام نامزدي با وجود پردة بكارت از شوهرش، حامله شده، لزومي نداشت كه بچه را سقط كنند، بلكه هر چه سريعتر عروسي ميكردند در اين صورت آبرو يشان يا آبروي دختر ريخته نميشد و مشكلي پيش نميآمد. اكنون كه سقط جنين انجام شده بايد اسقاط كننده هركس كه بوده (دكتر، زن، شوهرش و يا پرستار) ديه بپردازد و از اين كار توبه و استغفار نمايد. ديه اين جنين 45 روزه، 40 مثقال است، يعني همان ديه جنين بين 40 تا 80 روزه.
[13]آيت اللّه فاضل، جامع المسائل، ج1، س1752 و1754؛ آيت اللّهتبريزي، استفتاءات جديد، س2097 و2098 و2099؛ آيت اللّه خامنهاي، سؤال ازدفتر ايشان.
[14]همان.
[15]آيت اللّه فاضل، جامع المسائل، ج1، س1946؛ آيت اللّه خامنهاي،سؤال از دفتر ايشان.
|
