جواب:
سؤالي كه مطرح كرده ايد، از زمرة پرسش هايي است كه سال ها محققان در مورد آن به تحقيق پرداخته و هر يك، پاسخي به فراخور دانش، اطلاع و زاوية ديد خود ارائه نموده اند. وجه مشترك اكثر قريب به اتفاق اين پاسخ ها حرمت غنا است كه عباراتي چون: موسيقي مطرب، موسيقي متناسب با مجالس لهو و لعب، موسيقي همراه با انجام محرّمات و ... در بيان مصاديق آن يا در صدد تعريفش ميباشند. به همين جهت لازم است ابتدا دربارة اين تركيب سخن گفته شود تا معلوم شود محور بحث چيست.
الف) موسيقي:
موسيقي چيزي نيست جز تركيب اصوات و سكوت ها باهم، به طوري كه به گوش شنونده خوشايند بوده و سبب آزار سامعه نگردد. از اين رو صداي كشيده شدن سوهان روي فلز، صداي هواپيما، صداي تصادف دو اتومبيل و هزاران صداي ديگر كه پيرامون ما هستند غير موسيقار اند و تمام صداهاي خوشايند از آهنگ آبشاران و نغمة پرندگان و آلات موسيقي و لالايي مادر براي فرزندش تا صداي اذان و تلاوت قرآن موسيقار هستند.
نكتة مهمي كه از اين مثال ها به دست مي آيد، اين است كه اوّلاً حرام بودن موسيقي به طور مطلق نه امكان دارد و نه معقول است. موسيقي نيز مثل بسياري از چيزهاي زيبا و روح بخش، انسان را متوجه خود ميكند و چه بسا مانند گردش در يك منطقة سر سبز كوهستاني سبب ايجاد نشاط، طراوت، از بين رفتن خستگي و ارامش خاطر و رفع هم و غم و افسردگي ميشود.
اگر چه موسيقي را به صورت يك فرايند صوتي واحد مي شنويم، اما داراي اجزاي تشكيل دهنده است؛ يعني موسيقي مثل هر شيء ديگري داراي ساختار است؛ ساختاري كه بعضي شنيده ميشوند و بعضي شنيده نمي شوند، ولي كاملاً در يك قطعة آهنگين جلوه مي نمايند. به طور مثال، باديدن يك ساختمان و زيبايي آن چند چيز به ذهن خطور ميكند:
|
