جواب:
انسان موجودي است كه نمي تواند از وسوسه يا حديث نفس در امان باشد. وجود اميال مختلف كه با هر انسان آميخته شده است، در به وجود آوردن و يا تشديد اين حالت كه ناشي از رنگارنگ بودن عالم هستي است،نقش دارد.
حضرت يوسف(ع) با آن كه پيامبري بزرگ بود آن جا كه زليخا به او نزديك مي شود، عكس العمل نشان مي دهد. اگر ايمان قدرتمند يوسف نبود، در دام زليخا گرفتار مي شد: آن زن قصد او كرد و او نيز، اگر برهان پروردگار را نمي ديد، قصد وي مي نمود.
حضرت خود را از شرّ نفس اماره تبرئه نمي كند: من هرگز خودم را تبرئه نمي كنم كه نفس (سركش) بسيار به بدي ها امر مي كند، مگر آن چه را پروردگارم رحم كند. پروردگارم آمرزنده و مهربان است.
انسان نمي تواند از وسوسه دور باشد، به همين جهت شيطان تلاش مي كند با پرورش اموري بيهوده و يا خارج از تحمل انسان، در ذهن و قلب افراد آنان را از راه مستقيم خارج كند. همين كه انسان در مقابل چنين وسوسه هايي حساسيّت نشان مي دهد، نشانة داشتن ايمان است و بايد به خدا پناه ببرد.
امام صادق(ع) فرمود: مردي نزد پيامبر(ص) آمد وعرض كرد: به هلاكت افتادم. حضرت فرمود: آن خبيث (شيطان) نزد تو آمد و به تو گفت: چه كسي تو را آفريده است؟ تو گفتي خدا، پس به تو گفت: خدا را چه كسي آفريده؟ مرد عرض كرد: آري، سوگند به آن كه تو را به راستي (به نبوّت) برانگيخته، چنين بوده است! رسول خدا(ص) فرمود: خطورات (وسوسه ها) محض ايمان است، زيرا كافر از اين خاطره ها هراسي در دل ندارد.
مردي به امام جواد(ع) نامه نوشت و از وسوسه هايي كه به خاطرش مي آمد، شكايت كرد: حضرت فرمود كه رسول خدا(ص) فرمود: هرگاه آن را يافتيد [و احساس كرديد اين وسوسه ها به سراغتان آمده] بگوييد: آمنّا بالله و رسوله و لا حول و لا قوّه الاّ بالله. ذكر و ياد خدا آرامشي در دل ها ايجاد خواهد كرد. قرآن فرمود: آگاه باشيد،تنها با ياد خدا دل ها آرامش مي يابد. ياد خدا از بين برندة تمام وسوسه هاي شيطاني و ايجاد كنندة آرامش در قلب ها است. تنها برگزيدگان خاص خدا روي زمين و فرشتگان هستند كه از وسوسه هاي شيطاني وافكار بر در امانند. در عين حال آمدن اين گونه افكار در ذهن حكم خاصي ندارد.
آتية هر انساني به وضع كنوني او بستگي دارد. كسي كه از فرصت موجود به درستي استفاده مي كند و وظايف امروز خود را به خوبي انجام مي دهد، علي القاعده فردايي خوب و درخشان خواهد داشت. متأسفانه ترس از آينده وضع موجود را اخلال مي كند، آدمي را از فعاليت صحيح باز مي دارد، در حال حاضر ناراحتي و رنج روحي به بار مي آورد و فردا را تيره مي سازد.
نتيجه: انسان براي غلبه بر نگراني و تشويش خاطر،بايد فكر ديروز و فردا را به روي ذهن ببندد و هر روز در فكر همان روز باشد و مسئوليتي كه به عهده دارد، به درستي انجام دهد، و اگر وارد شغلي شد، هدفش خدمت باشد، نه سود آوري و مال اندوزي.
امام صادق(ع) فرمود: هر روز ره كار همان روز بپرداز و وظيفه اي را كه در آن روز به عهده داري انجام بده كه رعايت اين روش ماية هدايت و سعادت تو خواهد شد.
|
