جواب:
اين گونه احاديث در تشويق بر عبادات مخصوصاً بر عباداتي كه داراي مشقت و همراه با دشواري است، فراوان است، مثلاً دربارة روزه ماه رمضان آمده است: هر كس سي روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمامي گناهان گذشته و آيندة او بخشيده مي شود و به او خطاب مي گردد: اگر گناهان تو به شمار ستاره هاي آسمان و قطره هاي باران و برگ درختان و شمار شنها و ايام روزگار باشد، آمرزيده مي شوي دادن اين همه ثواب از جانب خدا مشكل نيست.
اين احاديث چند جور تفسير مي شود:
1ـ اين احاديث در مقام تشويق است و در مقام بيان كثرت ثواب است، مخصوصاً براي مردي كه در مناطقي مانند عربسان با آن گرماي طاقت فرسا و با نبودن امكانات بايد روزه بگيرند.
2ـ اين احاديث در مقام بيان واقعيت است، ولي از خداوندي كه خزائن او تمام شدني نيست وجود و كرم او بي نهايت است، از باب فضل و انعام و عيدي هيچ بعيد نيست.
3ـ احتمالاً اين گونه احاديث مقيّد است به رعايت آداب و شرائطي كه در بحث شرائط دعا و قبولي عبادات آمده است كه از مهم ترين آن ها تقوا است: انّما يتقبل الله من المتقين.
4ـ مراد از انسان هايي كه بخشيده مي شوند، اعم از مرده و زنده است و فقط شامل انسانهاي ده نيست تا اشكال شود چقدر انسان وجود دارد؟
|
