جواب:
در آموزه هاي ديني براي روزه آثار مهم اجتماعي، تربيتي و ... بيان شده است.
يكي از آثار مهم آن در بهداشت و درمان برخي از بيماري ها ظهور مي كند. در طب قديم و جديد امساك نمودن و پرهيز از خوردن برخي از غذاها تأكيد شده است و پزشكان نيز به رژيم غذايي و پرهيز از زياد خوردن سفارش نموده اند؛ زيرا عامل بسياري از بيماري ها زياده روي در خوردن غذاهاي مختلف است، چون مواد اضافي، جذب نشده، به صورت چربي هاي مزاحم در نقاط مختلف بدن، يا چربي و قند اضافي در خون باقي مي ماند.
مواد اضافي لا به لاي عضلات بدن، محيط مناسبي براي پرورش انواع ميكرب هاي بيماريهاي عفوني است، و در اين حال بهترين راه براي مبارزة با اين بيماري ها نابودن كردن محيط آماده ميكرب ها از طريق روزه است، زيرا روزه، مواد اضافي جذب نشدة بدن را مي سوزاند و بدن را خانه تكاني مي كند.
الكسي سوفورين دانشمند روسي مي نويسد: درمان از طريق روزه فائدة ويژه اي براي درمان كم خوني، ضعف روده ها، التهاب بسيط و مزمن، دمل هاي خارجي و داخلي، سيل، اسكليروز، روماتيسم، نقرس، استسقا نوراستني... بيماري هاي چشم، مرض قند، بيماري هاي جلدي، بيماري هاي فوق ندارد، بلكه بيماري هايي كه مربوط به اصول جسم انسان است و با سلول هاي جسم آميخته شده همانند: سرطان، سفليس، سل و طاعون را نيز شفا مي بخشد.
شايد بر اساس اين نقش در سلامت روح و روان انسان است كه پيامبر اسلام(ص) فرمود: صوموا تصحّوا؛ روزه بگيريد تا سالم شويد.
البته بايد توجه داشت كه تأثير اصلي و اساسي روزه،در سلامت روح انسان است و صرفاً سلامت جسماني مدنظر نيست؛ زيرا سلامت جسماني به روش هاي ديگر هم شايد تأمين شود.
|
