جواب:
مغازه دار از باب امر به معروف و نهي از منكر بايد از روزه خواري جلوگيري كند. ابتدا روزه خوار را ارشاد و راهنمايي كند و با زبان خوش و استدلال زيبا او را نصيحت كند. اگر زمينه هدايت در او نبود و به نصايح اعتنا نكرد، با بي توجهي به او عدم رضايت خود را نسبت به روزه خواري ابراز كند. اگر مغازه دار به وظايف امر به معروف و نهي از منكر خود عمل كند، خداوند متعال روزي او را ميرساند و فضل و بركت خويش را شامل حال او ميگرداند. اگر در اين وظيفه مهم كوتاهي كند، لطف و مرحمت الهي را ا خود دور كرده و طبعاً مغازه او كه محّل انجام گناه و حضور گناهكار شده، بي بركت خواهد شد. البته شايد كسي بر او روزه واجب نباشد، مثلاً مسافر باشد. در اين صورت، شخص گناهي نكرده تا مغازه دار در گناه او شريك باشد، اما نبايد روزه خواري علني باشد.
امام عليعليهالسلام فرمود: إذا ظهرت الجنايات ارتفعت البركات؛ هنگامي كه گناه علني شود، بركات الهي{P . ميزان الحكمة، عنوان 353.
برداشته ميشود.
|
