جواب:
خواهر گرامي! از اين كه با ما مكاتبه نموديد سپاسگزاريم. متأسفانه پرسش شما فاقد شفافيت است، زيرا دقيقاً معلوم نكرده ايد كه علل عدم توانايي شما چيست؟ آيا ناتواني بر اثر بيماري و يا ضرر جسمي است يا ضعف بدني. اگر فقط ضعف باشد، اما ضرر نداشته باشد، نبايد روزه را باطل مي [كرديد. اگر ضرر داشته و يا بيمار بودهايد، حكم ديگري براي آن است.
]در اين جا متن فتواي آيت الله همداني را مي آوريم:
اگر به واسطة مرضي روزة رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاي روزه هايي را كه نگرفته واجب نيست و بايد براي هر روز يك مدّ كه تقريباً ده سير است، يعني گندم يا جو و مانند اين ها به فقير بدهد، ولي اگر به واسطة عذر ديگري مثلاً براي مسافرت روزه نگرفته باشدو عذر او تا رمضان آينده باقي بماند، روزه هايي را كه نگرفته، بايد قضا كند و احتياط مستحب آن است كه براي هر روز يك مدّ طعام هم به فقير بدهد.
اگر در ماه رمضان به واسطة عذري روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او بر طرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاي روزه نگيرد، بايد روزه را قضا كند و براي هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اين ها به فقير بدهد.
|
