جواب:
اگر كسي (در ماه رمضان) روزه بخورد، كفاره هر روزش يكي از اين چند چيز است:
يا بايد يك بنده آزاد كند، يا دو ماه روزه بگيرد كه سي و يك روزش بايد پشت سر هم باشد. يا شصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك مدّ كه تقريباً ده سير است طعام يعني گندم يا جو و مانند اين ها بدهد. چنانچه اين ها برايش ممكن نباشد، هر چند مدّ كه مي تواند به فقرا اطعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد، بايد استغفار كند، اگر چه مثلاً يك مرتبه بگويد: استغفرالله و در اين صورت (استغفار) احتياط واجب آن است كه هر وقت بتواند كفاره بدهد.
2ـ اگر در ماه رمضان به واسطة عذري (مثل بيماري) روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاي روزه را نگيرد، بايد روزه را قضا كند و براي هر روز يك مدّ گندم يا جو (تقريباً 750 گرم) و مانند اين ها (حدود 150 تومان) به فقير بدهد.
3ـ انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهي كند، ولي لازم نيست فوراً آن را انجام دهد. بنابراين بعد از ماه رمضان هم مي توانيد كفاره را بدهيد و چيزي اضافه نمي شود.
[1] امام خميني، توضيح المسائل، مسئله 1660.
همان، مسئله 1705.
همان، مسئله 1684.
|
