جواب:
آيات شريفه 28 و 29 سوره فتح در ارتباط با فتح المبين يا صلح حديبيه ميباشد و در آيه فوق به بيان اوصاف ياران رسول خدا و ويژگيهاي آنان پرداخته است.
دو مورد از ويژگيهاي مؤمنان را چنين توصيف مينمايد: كساني كه با پيامبر هستند، در برابر كفّار شديد و محكم هستند و ميان خود رحيم و مهربانند.
آري مؤمنان از ديدگاه وحي الهي چنين اند كه بين خود و با دوستان در نهايت صلح و صفا و با گذشت و لطف زندگي ميكنند و در نهايت آرامش روزگار ميگذرانند. همين مؤمنان نرم خوي و داراي مزاج معتدل، در مقابل كفّار در نهايت غلاغظ و شداد ظاهر ميشوند و همانند سدّي پولادين در مقابل تجاوزات و تعدّيات آنها پايداري ميكنند. اين خصوصيت بدين معنا نيست كه با كفّار هيچ گونه ارتباطي نداشته باشيم، بلكه بدين معنا است كه در رابطه با كفّار و تعامل با آنان هميشه اين مهم را نصب العين خود بگردانيم كه نبايد رابطه با آنان بر اساس خفت و خواري مسلمانان باشد، بلكه بايد عزّت آنان و اسلام ملاك باشد، تا بدين وسيله راه هر گونه تعدّي و تجاوز بر آنان بسته شود تا هيچ گاه در مخيله خود فكر تجاوز به اسلام و كشور اسلامي را راه ندهند. خلاصه اين كه به فرموده مقام معظم رهبري ارتباط اقتصادي، فرهنگي، سياسي و... كه بر اساس سه اصل: عزّت، حكمت و مصلحت باشد، هيچ گونه اشكالي ندارد و زمينه رشد را فراهم ميگرداند.
حديث ميفرمايد: الاسلام يعلو و لا يُعلي عليه بدين معنا كه هيچ چيز بر اسلام تفوق و برتري نمييابد.
روابط تجاري و فرهنگي و سياسي و ساير روابط پيامبر در زمان خود با ساير ملل غير اسلامي شاهدي بر مدعاي ذكر شده در بالا ميباشد. البته با توجه به عدم توسعه كشور اسلامي در آن زمان، اين ارتباطات در سطوح، پايينتر بوده است.
|
