جواب:
هر كس از وطن خودش صرف نظر كرده و ديگر نميخواهد در آن جا زندگي كند، هر وقت به آن جا مسافرت كند، نماز و روزهاش شكسته است. اگر ده روز قصد اقامت نمايد، نمازش تمام و روزهاش درست است. محل دومي(غير از وطن اصلي) را كه انسان براي اقامت و زندگي خود اختياز كرده، وطن او است و در آن جا نمازش تمام و روزهاش صحيح است.(1)
پي نوشتها:
1 - امام خميني، توضيح المسائل، مسئله 1329 و 1334.
|
