جواب:
در پاسخ سؤال پيش عرض كرديم كه ما با محدوديت علم مواجه هستيم. از اين رو در بسياري از مسايل راه به خطا مي بريم و اين عيب بر ما محسوب نمي گردد. زيرا محدودة دانايي ها و توانايي هايمان اندك است. در مورد پزشك ها حكم به همين صورت است. شما مجبوريد از پيشرفت هاي علم پزشكي در كشورهاي ديگر با خبر شويد و احياناً آن ها را براي درمان بيماري ها به كار بگيريد، پس چيزي بر ذمة شما نخواهد بود اگر بعداً متوجه شويد كه فلان داروي مورد تجويزتان اثرات سوء يا مضراتي هم داشته است. با اين حال، نكاتي را جهت احتياط بيشتر توضيح مي دهيم:
(1) حتي المقدور از تجويز داروهايي كه مي دانيد در درمان يك بيماري مفيدند، ولي سبب آسيب نواحي ديگر بدن مي شوند خودداري كنيد مگر آنكه چاره اي نداشته باشيد.
(2) تا در مورد بيماري مطمئن نشده ايد از تجويز دارو اجتناب كنيد و چنانچه لازم باشد بيمار را به متخصص ارجاع دهيد. چون امروزه بسيار روي داده است كه پزشكان بدون اطمينان از وجود يك بيماري اقدام به تجويز دارو نموده و مشكلات مضاعفي براي بيماران پديد آورده اند.
|
