جواب:
به گونه اي مشخص نمي توان فرد خاصي را معرفي نمود كه شايسته ترين فرد براي برقراري ارتباط مردم با امام زمان(ع) باشد. در خصوص امكان برقراري يا عدم امكان برقراري ارتباط با امام زمان(ع) دو مبناي عمده وجود دارد: برخي عقيده دارند كه در زمان غيبت كبري كسي نمي تواند با امام زمان(ع) ملاقات حضوري پيدا كند.[1] البته ارتباط معنوي با امام زمان(ع) در هر زمان امكان پذير است، همين طور در زمان غيبت صغري نواب خاص امام زمان(ع) با حضرت ارتباط حضوري داشتند.[2]
برخي ديگر عقيده دارند كه در زمان غيبت كبري ارتباط حضوري امكان پذير است.[3]
همان گونه كه برخي از بزرگان و صالحان حضرت را ملاقات كرده اند.
با توجه به اختلاف ديدگاه صاحبان انديشه شيعي در خصوص امكان ارتباط يا عدم امكان، نمي توان گفت كه كسي و يا كساني با حضرت در ارتباط هستند يا نه؟ ولي آنچه در زمان غيبت كبري امكان دارد، آن است كه مردم جهت رفع مشكلات و دريافت جواب پرسش ها به فقيهان واجد شرايط رجوع نمايند. در حقيقت فقيهانِ واجد شرايط، نيابت عام امام زمان(ع) را ب عهده دارند و مردم بايد به آنان رجوع كنند. معناي نيابت عامه اين است كه امام شرايط عام را بيان كند تا در طول تاريخ، هر فردي كه آن ظابطة با او تطبيق كند نايب شناخت شود و به نيابت از امام، در امور دين و دنيا، مرجع شيعيان باشد.
امام زمان(ع) در توقيعي به محمد بن عثمان - يكي از نوّاب خاص - همگان را فراخواند كه در زمان غيبت كبري به فقيهان واجد شرايط رجوع كنند؟ أما الحوادث الواقعة فارجعوا فيها إلي رواة حديثنا فإنّهم حجّتي عليكم و أنا حجة الله؛[4] در خصوص رويدادها و مسايل جديد به راويان حديث ما رجوع كنيد، زيرا آنان حجت من بر شما هستند و من حجت خدا هستم.
|
