جواب:
طبق آيات قرآن كريم اصولا پيامبران همگي از جنس خود بشر بوده اند.بنابراين نيازهاي آنان نيز مانند ساير افراد بشر بوده است، با وجود همه جنبه هاي خارق العاده از جمله معجزات، عصمت ،رهبري بي نظير، درگيري و مبارزه با جهل و شرك و ستم. مانند افراد بشر مي خورند مي خوابيدند راه مي رفتند و ازدواج مي كردند و صاحب فرزند مي شدند و بالاخره هم از دنيا مي رفتند.
بنابر اين همه نيازهايي كه لازمه زندگي بشر است در آنها نيز وجود داشت آنها همچنين مكلف و موظف بودند به تكاليف الهي عمل كنند و حرام و حلال احكام الهي درباره آنان نيز وجود داشت . با اين تفاوت كه آنها بيشتر از ساير مردم خدا را عبادت مي كردند و نماز مي خواندند و روزه مي گرفتند و زكات مي پراختند و به خلق خدا نيز بيشتر احسان مي كردند و حتي براي بهبود زندگي خويش بسيار تلاش مي كردند و براي تأمين زندگي خود كار مي كردند و هرگز سربار ديگران نبودند و از اين قاعده پيامبر عظيم الشان اسلام مستثني نبوده است و اگر غير از اين بود ديگر پيامبر «صلي الله عليه واله » نمي توانست الگوي نمونه انسانيت و سرمشق افراد بشر در جميع جهات و حالات زندگي باشد قرآن مي فرمايد: يكي از ايرادات و اشكالات مشركان و مخالفان رسول خدا « صلي الله عليه واله » اين بود كه مي گفتند اگر اين فرد ( حضرت مهدي «عج» ) پيامبر است. چرا مانند ما غذا مي خورد و در بازار راه مي روند ( 2) همچنين در ماه جرايي به علت حسادتي كه ميان يكي از همسران پيامبر با همسر ديگر ايشان رخ داد , پيامبر پنهاني غذايي را برخورد تحريم كرد . آنگاه خداوند بر پيامبر وحي فرستاد كه چرا چنين كردي و آنچه را كه خدا بر تو حلال كرده , برخود حرام مي كني ( 3) و اينگونه خداوند پيامبر « صلي الله عليه واله»را از اينكه امر حلال و مباحي را بر خود حرام كند بازداشت .(4)
بنابر اينكه گفته شود پيامبر اسلام غذا نمي خورند و در عين حال روزه مي گرفتند اين اتفاق هميشگي نبوده و درايام معدود و محدودي چنين اتفاق رخ داده است. و اينگونه نبودكه در سراسر عمر اين چنين روزه بگيرند، بلكه در مواردي بوده كه فقر و تنگدستي به شدت بر مسلمانان سايه افكنده بود ؛ بخصوص در دوره سه ساله حصر اقتصادي در« شعب ابي طالب » كه مسلمانان سخت ترين دوران را به لحاظ اقتصادي متحمل گشتند، و با مختصر غذايي كه به صورت پنهاني براي آنان فرستاده مي شد روزها را سپري مي كردند. ( 5)
لذا پيامبر سهم خويش را از غذا به فقرا مي بخشيد و به حداقل اكتفا مي كرد ولي در عين حال مانند هر انسان ديگري شدت و ضعف گرسنگي را احساس مي كرد و از آن رنج مي برد و آنگونه نبود كه با ديگر انسانها از اين نظر تفاوتي داشته باشد و اگر غير از اين بود , خداوند در قرآن او را نمي ستود ( 6) و بر حقانيت او گواهي نمي داد ( 7) و او را الگوي تمام عيار بشريت از حيث روحيات عالي ( 8) استقامت و صبر و شكيبايي در برابر سختيها و هوشياري و درايت و اخلاص و تسلط بر حوادث قرار نمي داد. ( 9)
منابع :
1-شناخت اسلام , شهيد بهشتي , شهيد باهنر , مبحث نبوت
2-فرقان ,ص 7
3-تفسير نمونه , ج 24 , تفسير آيه 1 , سوره تحريم
4-همان
5-بانوي نمونه اسلام , ابراهيم اميني
6- احزاب 56
7-تفسير نمونه ,ج 16 , تفسير آيه 50 ,سوره مباركه عنكبوت
8-قلم , آيه 4
9- احزاب , آيه 21
|
