جواب:
احكام دين عبارت است از مجموعه مقرراتبايدها و نبايدهائي كه از سوي آفريدگار انسان و نظام هستي، با توجه به نيازهاي دروني و بيروني جسمي و روحي، فردي و اجتماعي، سياسي و اقتصادي تدوين گرديده است و بدون هيچ گونه طمعوتأمين نياز و منافع از سوي تدوين كننده؛ چرا كه او نيازمند نيست و هدف اصلي شكوفايي استعدادهاي انسان و رسيدن به تكامل و سعادت است. و در نحوة تدوين اين بايدها و نبايدها خداوند تكليف شاق و سنگين بر بنده اش نكرده است.لا يكلف الله نفساً الا وسعها
خداوند متعال در سوره بقره در آيه 185 مي فرمايند : فمن شهد منكم الشهر فليصمه و من كان مريضاً او علي سفر فعده من ايام و آخر يريدالله بكم اليسر ولا يريد بكم العسر ( پس هركس دريابد ماه رمضان را بايد روزه بدارد وهر كس مريض يا در سفر باشد (بشمارة آنچه روزه خورده) ماههاي ديگر روزه دارد خداوند براي شما حكم را آسان خواسته و تكليف را مشكل نگرفته
همه عبادات با شرط استطاعت و توان انجام از سوي مكلف واجب شده است از جمله روزه، خداي متعال افرادي را كه عذر قابل قبول دارندبعنوان مثال زناني كه باردار هستند يا بچه شير مي دهند اگر روزه بر ايشان مضر باشد يا افراد سالخورده، در صورت ضعف شديد از روزه گرفتن معاف مي شوند. بله خداي عزوجل در صورت فقدان عذر موجه از سوي مكلف البته حكم مواخذه و
تنبيه دارد. و درواقع اين ما هستيم كه نياز به اين عبادتها داريم زيرا روزه داراي آثار و بركاتي است كه در صورت انجام ندادن اين واجب از آنها محروم مي شويم.
حضرت امام خميني ره مي فرمايند : مشرك باشيم يا موحد فرقي براي او نكند؛ عارف بالله يا متقي زكي النفس باشيم براي خود هستيم؛ كافر و مشرك باشيم به خود ضرر زديم : فإن الله غني عن العالمين (همانا خداي بي نياز است از همة مخلوقات) احتياجي به عبادت ما،به اخلاص ما، به بندگي ما ندارد، نافرماني و شرك و دورويي مابه مملكت او لطمه اي وارد نميكند ليكن چون ارحم الراحمين است، رحمت واسعه و حكمت بالغه اش اقتضا مي كند كه طرق هدايت و راه خير و شر و زشت و زيبا را به ما بنماياند، و پرتگاههاي راه انسانيت و لغزشگاههاي طريق سعادت را به ما ارائه دهد. خداي تعالي در اين هدايت و راهنمايي، بلكه در اين عبادتها و اخلاص و بندگيها، بر ما منتهاي عظيم جسيم دارد كه تا چشم بصيرت و ديدة برزخي واقع بين باز نشود نمي توانيم بفهميم. 1
ازآنچه بيان شد به اين نتيجه مي رسيم كه اولاً تنبيه و عذاب الهي متوجه همه روزه خواران نيست بلكه مخصوص كساني است كه بدون عذر و از سر عناد و دشمني روزه نمي گيرند و ثانياً عذاب اهل عذاب، چيزي جدا از فعل حرام ايشان نيست بلكه اثر طبيعي اعمال آنان است مثل حرارت و سوزندگي كه اثر آتش است. همانطور كه با روشن كردن آتش توقعي جز حرارت وسوختن نمي توان داشت از گناه هم توقعي جز عذاب نمي توان داشت و عذاب روزه خواران عاصي از اين قبيل است. و ثالثاً گمان نشود كه عذاب ايشان فقط در آخرت است و اكنون متوجه آنان نيست زيرا عذاب آن روي سكه معصيت است. خداوند به رسول مكرم اسلام( فرمود : تا در جواب كفاري كه در عذاب خود عجله ميكنند وبه اين نحو حضرت را مسخره مي كنند بفرمايد : يستعجلونك بالعذاب و ان جهنم لمحيطه بالكافرين اينان براي عذاب خويش عجله مي كنند( وازتو مي خواهند سريعتر عذاب شوند) در حاليكه هم اكنون جهنم ايشان را فرا گرفته است.
اربعين حديث،امام خمينيره،ص42
|
