جواب:
هرگاه روزه ماه رمضان را به واسطه عذري نگيرد و تا رمضان آينده، عمداً قضاي آن را بجا نياورد در حالي كه عذرش برطرف شده، بايد بعداً روزه را قضا كند و براي هر روز يك مد طعام (ده سير = 750 گرم) كفاره بدهد. همچنين اگر در قضاي روزه كوتاهي كند تا وقت تنگ شود و در تنگي وقت عذري پيدا كند، بايد بعداً هم قضا بجا آورد و هم كفاره بدهد. اما اگر كوتاهي نكرده، و اتفاقاً در تنگي وقت عذري پيدا شده، فقط قضا لازم است.(توضيح المسائل، مسأله 1434)
|
