جواب:
شب نوزدهم ماه رمضان 40 هجري حادثه اي به وجود آمد كه جهان اسلام را عزادار نمود و آن شهادت امام علي بود كه توسط ابن ملجم شكل گرفت. توطئة قتل امام علي(ع) با توطئة قتل عمر و عاص و معاويه در يك مقطع زماني و با توجه به فضاي حاكم بر جامعة اسلامي شكل گرفت. برخي عقيده داشتند كه مشكلات جهان اسلام ناشي از سياست هاي معاويه، عمروعاص و علي(ع) است. از اين رو اين سه نفر بايد كشته شوند. متأسفانه فقر فرهنگي مردم و عدم رشد سياسي جامعه موجب شد كه امام علي(ع) در كنار معاويه و عمرو عاص قرار گرفته و مردم در صدد قتل تنديس عدالت و نمونة همة خوبي ها برآيند. از اين رو در يك سياست هماهنگ شده، سه نفر (ابن ملجم، برك بن عبدالله و ابي بكر) بر آن شدند كه ابن ملجم امام را به شهادت رساند، برك بن عبدالله معاويه و عمر و بن ابكر عمرو عاص را به قتل برساند. توطئه گران بر اين عقيده بودند كه بهترين فرصت براي قتل آنان هنگام نماز است.
ابن ملجم با روحية انتقام جويي و تحت تأثير فضاي جامعه، در شب نوزدهم تصميم گرفت كه امام را به شهادت برساند. دشمن مي دانست كه بهترين موقعيت براي كشتن امام عارفان در هنگام عبادت است، زيرا مولاي پارسايان در هنگام عبادت تنها به خدا مي انديشد و در اوج عرفاني قرار داشت. ابن ملجم با وارد نمودن ضربة شمشير به سر مبارك امام علي(ع) حضرت را از جهان اسلام گرفت و جهان ارزشمند ترين انسان را از دست داد.
در شب نوزدهم برك بن عبدالله مأموريت يافت كه معاويه را به قتل برساند و با شمشير ضربه اي بر او زد كه بر كپل او اصابت نمود اما معاوبه به قتل نرسيد. شايد يكي از علل عدم موفقيت برك در قتل معاويه، وحشت و ترسي بود كه از نگهبانان و پاسداران معاويه داشت، از اين رو به گونه اي بر او ضربه وارد نمود كه موجب قتل او نگرديد. البته اين احتمال هست كه هدف اصلي از توطئه، قتل او نبود، بلكه مجروح نمودن معاويه بود.
عمروابن ابكر عهده دار قتل عمرو عاص شد كه اين توطئه نيز موفق نبود؛ زيرا در آن شب شكم عمروعاص درد مي كرد، از اين رو به جاي او خارجه ابن خداقه به اقامة نماز پرداخت كه به قتل رسيد. از اين رو اين توطئه نيز شكست خورد؛[27] شايد علل ديگر نيز در عدم موفقيت توطئة قتل معاويه و عمر و عاص وجود داشته باشد كه به گونه اي مشخص در تاريخ ثبت نشده است.
[27] تاريخ طبري، ج4، ص 114 - 115.
|
